جلال الدین طیب شاه

جلال الدّین طَیِّب شاه (۶۵۱ـ۶۷۷ق)
از امرای شبانکاره (حک: ۶۶۴ـ۶۸۱ق) صاحب الدین بعد از مرگ عمش، نصرت الدین ابراهیم (حک: ۶۶۲ـ۶۶۴ق)، در سیزده سالگی به پادشاهی رسید و پس از حدود دو سال به پادشاهی قدرتمند تبدیل شد و حکومت شبانکاره در زمان سلطنت او به اوج کمال رسید. در دورۀ فرمانروایی خود عمارت های فراوان ساخت و امیران و نزدیکان را مرتبه داد. دو مرتبه به نزد هولاکو خان مغول رفت و از وی هدیه و نشان زرین دریافت کرد. او پادشاهی می گسار بود و در لهو و لعب افراط می کرد و در عین حال امیری بخشنده بود. در دورۀ فرمانروایی اباقا خان مغول نیز به درگاه خان مغول رفت و از وی نشان گرفت. طیب شاه ، حاکم شبانکاره را در دستگاه خان مغول به اتهام فساد مالی عزل کرد. بعد از مرگ اباقا خان ، به دست گماشتگان حاکم معزول شد و به قتل رسید.