جفری کیپنس

جفری کیپنس ( انگلیسی: Jeffrey Kipnis، متولد ۱۹۵۱ ) منتقد و نظریه پرداز معماری، طراح، فیلم ساز، نمایشگاه گردان و استاد دانشگاه آمریکایی است.
کیپنس که یک معمار رسمی نیست، اولین بار از طریق همکاری با معمار آوانگارد پیتر آیزنمن و همکاری مشترک شان با ژاک دریدا، فیلسوف فرانسوی، شهرت یافت. کیپنس دارای مدرک کارشناسی ارشد فیزیک از دانشگاه ایالتی جورجیا، ایالات متحده آمریکا ( ۱۹۸۱ ) است و در سال ۲۰۰۶، مدرک افتخاری مدرسه معماری انجمن معماری لندن به او اعطا شد. دیگر افتخارات او شامل مدال برنز AIA ( بخش جورجیا ) برای خدمت به معماری ( ۱۹۸۵ ) ، جایزه رشد حرفه ای از انجمن معماری بنیاد اوهایو ( ۱۹۹۲ ) و جایزهٔ برجستهٔ تحقیقاتی دانشگاه ایالتی اوهایو ( ۲۰۰۵ ) است. او استاد معماری دانشگاه ایالتی اوهایو، کلمبوس، اوهایو، ایالات متحده آمریکا است. او همچنین استاد مدعو دانشگاه پرینستون، نیوجرسی، دانشگاه کلمبیا، نیویورک، مؤسسه معماری کالیفرنیای جنوبی لس آنجلس، و مدرسهٔ عالی طراحی دانشگاه هاروارد، کمبریج، بوده و در حال حاضر استاد مدعو در دانشگاه هنرهای کاربردی وین است.
کیپنس در سال های ۱۹۹۲–۱۹۹۵ در مدرسه معماری انجمن معماری تدریس کرد و در آن جا مدیر مؤسس برنامه طراحی تحصیلات تکمیلی بود. او همچنین نمایشگاه گردان معماری و طراحی در مرکز هنرهای وکسنر در کلمبوس، اوهایو، بود. به عنوان یک منتقد او برای بسیاری از مجلات مختلف، از جمله اسمبلج، آرکیتکچرال دیزاین، ال کروکی، مجله طراحی هاروارد، لاگ و کوادرنس نوشته است.
به عنوان یک طراح، با معماران رایزر+اومه موتو ( معماران RUR ) در باغ آب در کلمبوس، اوهایو ( که در سال ۱۹۹۸ جایزه طراحی PA را دریافت کرد ) و کتابخانه کانسای - کان کتابخانه دایت ملی همکاری کرد. در طول دهه ۱۹۹۰ او با معمار ایرانی بهرام شیردل در طراحی پروژه های تأثیرگذاری مانند موزه ملی اسکاتلند، پروژه طراحی شهری مونترال ۱۹۹۰–۲۰۰۰ و میدان ژاک کارتیه همکاری کرد.
• به سوی یک معماری جدید: فولدینگ، در کتاب نظریه ها و مانیفست های معماری معاصر، گردآوری چارلز جنکز و کارل کروپف، ترجمه احسان حنیف، نشر فکر نو، ۱۳۹۷.
• فرم هایی از غیرخردگرایی، در کتاب نظریه و مانیفست های معماری معاصر، گردآوری چارلز جنکز و کارل کروپف، ترجمه احسان حنیف، نشر فکر نو، ۱۳۹۷.