جفاء


برابر پارسی: آزار، بیداد، ستم

لغت نامه دهخدا

جفاء. [ ج َ ] ( ع مص ) ملازم نگردیدن مال خود را. || برداشتن زین را ازپشت اسب. ( منتهی الارب ). || قرار ناگرفتن چیزی بر جای خویش. ( تاج المصادر بیهقی ). قرار نایافتن چیزی بر جای خویش. ( المصادر زوزنی ). || دور شدن. ( منتهی الارب ). تغییر مکان دادن. دور شدن ازکسی. بریدن از کسی. خلاف وفا. || درشت و بدخوی شدن. ( منتهی الارب ). || ( اِمص ) ستمگری. ظلم. جور. اعداء. خشونت. غلظت. مقابل رقت و وفا.

جفاء. [ ج ُ ] ( ع اِ ) رودآورد. ( مهذب الاسماء ). آب آورد و کفک آب و جز آن. ( منتهی الارب ). برانداخته آب. خاشاک رودآورد. خاشه ای که آب با کناره افکند. خاشاک بر لب آب. خاشاک بر سر رود یعنی ،آن که سیل بر کنار افکند. آب بدرانداخته. خاشاک با کف. گیاه و خاشاکی که رود و سیل برد. زبد. کف : و اما الزبد فیذهب جفاء. ( قرآن 17/13 ).
بهر آن است این ریاضت و این جَفا
تا برآرد کوره از نقره جُفا.
مولوی.
|| باطل. || کشتی خالی. ( منتهی الارب ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی جُفَاءً: انداختن (یذهب جفاء : به حالت متلاشی شدن از بین می رود)
ریشه کلمه:
جف ء (۱ بار)

کلمه «جُفاء» به معنای پرتاب شدن و بیرون پریدن است.
به ضمّ‏ اوّل کنار افتاده. (مجمع البیان) اسم ممدود است مثل غثاء امّا کف در حالیکه کنار افتاده است نابود می‏شود امّا آنچه به مردم سود میدهد در زمین می‏ماند «جفاء» حال است از «الزبد»و فقط یکبار در کلام اللّه مجید آمده است .

پیشنهاد کاربران

الرعد
أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَّابِیًا وَمِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ کَذَٰلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْأَرْضِ کَذَٰلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ
...
[مشاهده متن کامل]

ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺁﺑﻲ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﺭّﻩ ﻭ ﺭﻭﺩﻱ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﻭ ﻭﺳﻌﺘﺶ [ ﺳﻴﻠﺎﺑﻲ ] ﺟﺎﺭﻱ ﺷﺪ ، ﺳﭙﺲ ﺳﻴﻠﺎﺏ ، ﻛﻔﻲ ﭘُﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺧﻮﺩ ﺣﻤﻞ ﻛﺮﺩ ، ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻓﻠﺰﺍﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺯﻳﻨﺖ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﻳﺎ ﻛﺎﻟﺎ ﻭ ﻣﺘﺎﻉ ، ﺁﺗﺶ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ ، ﻛﻔﻲ ﭘُﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﻠﺎﺏ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ; ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺭﺍ [ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺤﺴﻮﺱ ] ﻣَﺜَﻞ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﻛﻒِ [ ﺭﻭﻱ ﺳﻴﻞ ﻭ ﺭﻭﻱ ﻓﻠﺰ ﮔﺪﺍﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﻨﺎﺭﻱ ﺭﻓﺘﻪ ] ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﺘﻠﺎﺷﻲ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ ، ﻭ ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ [ ﭼﻮﻥ ﺁﺏ ﻭ ﻓﻠﺰ ﺧﺎﻟﺺ ] ﺑﻪ ﻣﺮﺩم ﺳﻮﺩ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ، ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ . ﺧﺪﺍ ﻣَﺜَﻞ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ [ ﺗﺎ ﻣﺮﺩم ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ . ] ( ١٧ )

بپرس