جفا کش

/jafAkeS/

لغت نامه دهخدا

جفاکش. [ ج َ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) تَرّ. ( منتهی الارب ). محنت کش. سخت جان. سختی بین. ( مجموعه مترادفات ص 222 ). جفاکشنده. جفابرنده. جفابردار. متحمل جفا. آن که جفا و بیداد را تحمل کند :
همه عالم آگهی شد که جفاکش توام
نیم از دل تو آگه که وفاگر منی.
خاقانی.
وفا خواهی جفاکش باش حافظ
فان الربح و الخسران فی التجر.
حافظ.
رجوع به جفابردار شود.

فرهنگ فارسی

محنت کش سخت جان سختی بین

پیشنهاد کاربران

بپرس