جمهوری گینه استوایی کشوری کوچک واقع در ساحل غربی آفریقا و کمی بالاتر از خط استوا است. بخش اصلی خشکی این کشور بر روی قاره آفریقا ریو مونی یا «گینه استوایی قاره ای» نامیده می شود. بخش دیگر کشور شامل پنج جزیره است که در مجموع به عنوان «گینه استوایی جزیره ای» شناخته می شوند. این جزایر عبارتند از: بیوکو ( فرناندو پو سابق ) ، کوریسکو، الوبی گرانده، الوبی چیکو، و آنوبون ( پاگالو ) . دو جزیره اصلی «گینه استوایی جزیره ای» بیوکو و آنوبون هستند و کشور جزیره ای سائوتومه و پرنسیپ بین این دو قرار گرفته است.
سرزمین اصلی گینه استوایی یا ریو مونی از شرق و جنوب با گابن ( طول مرز: ۳۵۰ کیلومتر ) ، از شمال با کامرون ( طول مرز: ۱۸۹ کیلومتر ) و به وسیله یک خط ساحلی با خلیج گینه همسایه است. مساحت کل کشور گینه استوایی ۲۸۰۵۱ کیلومتر مربع است.
پایتخت گینه استوایی شهر مالابو است که بر روی جزیره بیوکو جای گرفته است. بزرگ ترین شهر کشور اما شهر بندری باتا است. مالابو ۱۷۹ هزار و باتا ۲۳۰ هزار نفر جمعیت دارد. جمعیت کل کشور یک و نیم میلیون نفر است.
گینه استوایی در ارتفاع متوسط ۵۷۷ متر از سطح دریا قرار دارد. بلندترین قله کشور، کوه پیکو باسیله، ۳۰۱۱ متر ارتفاع دارد. این کشور حدود ۱۰ جزیره دارد. فاصله بین شهر نیویورک و مالابو، پایتخت گینه استوایی، حدود ۹۱۳۰ کیلومتر ( ۵۶۷۳ مایل ) است.
رودخانه اصلی کشور، رود بنیتو ( اوئولا ) ، مسیر خود را در مرکز کشور طی می کند. در حالی که جزیره بیوکو به دلیل سازندهای آتشفشانی، بندرها و سواحل خود معروف است، جزیره آنوبون دارای آب و هوای استوایی با بارش فراوان و طوفان های مکرر است. جنگل های بارانی انبوه گرمسیری سطح گینه استوایی را پوشانده است. این باعث می شود که گیاهان و جانوران متنوعی در آن زندگی کنند ازجمله گوریل، شامپانزه، پلنگ، گاومیش، قورباغه های غول پیکر، بز کوهی، فیل، اسب آبی و تمساح. حشرات نیز در این کشور فراوان هستند، از جمله مگس تسه تسه و پشه آنوفل حامل مالاریا، مورچه ها، سوسک ها، عنکبوت ها و موریانه ها. بیوکو هیچ حیوان بزرگ قابل شکار ندارد اما دارای میمون های مختلف، غزال های کوتوله و جوندگان و همچنین پشه ها و سایر حشرات است.
طولانی ترین رودخانه کشور بنیتو است که ۳۰۰ کیلومتر درازا دارد. رودخانه های مونی و انتم که در مرزهای جنوبی و شمالی ریو مونی قرار دارند، به صورت خورهایی هستند که ۲۰ کیلومتر آن قابل کشتی رانی است. رودخانه امبینی در میانه راه بین آن دو رود، نمونه ای از جریان های آبشاری است که تمام ریو مونی را زهکشی می کند. جزیره بیوکو دارای جریان های آبشاری کوتاه است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسرزمین اصلی گینه استوایی یا ریو مونی از شرق و جنوب با گابن ( طول مرز: ۳۵۰ کیلومتر ) ، از شمال با کامرون ( طول مرز: ۱۸۹ کیلومتر ) و به وسیله یک خط ساحلی با خلیج گینه همسایه است. مساحت کل کشور گینه استوایی ۲۸۰۵۱ کیلومتر مربع است.
پایتخت گینه استوایی شهر مالابو است که بر روی جزیره بیوکو جای گرفته است. بزرگ ترین شهر کشور اما شهر بندری باتا است. مالابو ۱۷۹ هزار و باتا ۲۳۰ هزار نفر جمعیت دارد. جمعیت کل کشور یک و نیم میلیون نفر است.
گینه استوایی در ارتفاع متوسط ۵۷۷ متر از سطح دریا قرار دارد. بلندترین قله کشور، کوه پیکو باسیله، ۳۰۱۱ متر ارتفاع دارد. این کشور حدود ۱۰ جزیره دارد. فاصله بین شهر نیویورک و مالابو، پایتخت گینه استوایی، حدود ۹۱۳۰ کیلومتر ( ۵۶۷۳ مایل ) است.
رودخانه اصلی کشور، رود بنیتو ( اوئولا ) ، مسیر خود را در مرکز کشور طی می کند. در حالی که جزیره بیوکو به دلیل سازندهای آتشفشانی، بندرها و سواحل خود معروف است، جزیره آنوبون دارای آب و هوای استوایی با بارش فراوان و طوفان های مکرر است. جنگل های بارانی انبوه گرمسیری سطح گینه استوایی را پوشانده است. این باعث می شود که گیاهان و جانوران متنوعی در آن زندگی کنند ازجمله گوریل، شامپانزه، پلنگ، گاومیش، قورباغه های غول پیکر، بز کوهی، فیل، اسب آبی و تمساح. حشرات نیز در این کشور فراوان هستند، از جمله مگس تسه تسه و پشه آنوفل حامل مالاریا، مورچه ها، سوسک ها، عنکبوت ها و موریانه ها. بیوکو هیچ حیوان بزرگ قابل شکار ندارد اما دارای میمون های مختلف، غزال های کوتوله و جوندگان و همچنین پشه ها و سایر حشرات است.
طولانی ترین رودخانه کشور بنیتو است که ۳۰۰ کیلومتر درازا دارد. رودخانه های مونی و انتم که در مرزهای جنوبی و شمالی ریو مونی قرار دارند، به صورت خورهایی هستند که ۲۰ کیلومتر آن قابل کشتی رانی است. رودخانه امبینی در میانه راه بین آن دو رود، نمونه ای از جریان های آبشاری است که تمام ریو مونی را زهکشی می کند. جزیره بیوکو دارای جریان های آبشاری کوتاه است.
wiki: جغرافیای گینه استوایی