جغرافیای سودان سودان در شمال شرقی آفریقا واقع شده است. این کشور از شمال با مصر، از شمال شرقی با دریای سرخ، از شرق با اریتره و اتیوپی، از جنوب با سودان جنوبی، از جنوب غربی با جمهوری آفریقای مرکزی، از غرب با کشور چاد و از شمال غربی با لیبی همسایه است. سودان پس از الجزایر و جمهوری دموکراتیک کنگو سومین کشور بزرگ آفریقا است. این کشور تا استقلال سودان جنوبی در سال ۲۰۱۱ بزرگترین کشور قاره بود. [ ۱]
خاک کشور را می توان از نظر جغرافیایی به دو دسته تقسیم کرد. اینها خاکهای شنی مناطق مرکزی شمالی و غربی، خاکهای رسی منطقه مرکزی و خاکهای لاتریت جنوبی هستند. گروه وسیع تر و کمتری از هم جدا شده، اما از اهمیت اقتصادی عمده ای برخوردار است، گروه سومی شامل خاکهای آبرفتی است که در امتداد پایین رودخانه های نیل سفید و نیل آبی، در امتداد رودخانه اصلی نیل تا دریاچه نوبیا، در دلتای رودخانه یافت می شود. رودخانه قاش در منطقه کسلا، و در باراکا دلتا در منطقه Tawkar در نزدیکی دریای سرخ در خاکستر شرقی دولت است.
از نظر کشاورزی، مهمترین خاکها رسهای در مرکز سودان هستند که از غرب کاسالا و جنوب کردوفان امتداد دارند. به دلیل تمرین اجازه دادن به خشک شدن و ترک خوردن در ماه های خشک برای بازسازی نفوذپذیری آنها، به عنوان ترک خوردگی شناخته می شوند، از آنها در مناطق الجزیره و خشم القربه برای کشت آبی استفاده می شود. در شرق نیل آبی، مناطق وسیعی برای محصولات مکانیزه دیم استفاده می شود. در غرب نیل سفید، این خاکها توسط پرورش دهندگان سنتی برای پرورش سورگوم، کنجد، بادام زمینی و ( در منطقه اطراف کوه های نوبا ) پنبه استفاده می شود. بخش جنوبی از دروغ منطقه خاک رس در دشت های سیلابی از می رسد بالای نیل سفید و شاخه های آن، پوشش بسیاری از عالی نیل بالا و بحرالعلوم غزل کشورهای. با توجه به بارندگی های شدید در فصل بارندگی، دشت سیلابی به مدت چهار تا شش ماه آبگیری می شود - یک منطقه باتلاقی بزرگ، Sudd در سودان جنوبی، به طور دائمی سیل می شود - و مناطق مجاور آن به مدت یک یا دو ماه سیل می گیرند. به طور کلی این منطقه برای تولید محصول مناسب نیست، اما علف هایی که در دوره های خشک از آن حمایت می کند برای چرا استفاده می شود. خاکهای شنی در مناطق نیمه خشک جنوب کویر در شمال کردوفان و شمال دارفور از پوشش گیاهی مورد استفاده برای چرا پشتیبانی می کنند. در قسمت جنوبی این ایالت ها و قسمت غربی جنوب دارفور ماسه های به اصطلاح قوز وجود دارد. پرورش دام فعالیت اصلی این منطقه است، اما مقدار قابل توجهی از کشت محصول، عمدتاً ارزن مروارید نیز رخ می دهد. بادام زمینی و کنجد به عنوان محصولات نقدی کشت می شوند. ماسه های قوز منطقه اصلی ای هستند که صمغ عربی از طریق ضربه زدن به اقاقیا سنگال ( محلی که به آن حشاب معروف است ) بدست می آید. این درخت به راحتی در منطقه رشد می کند و گاهی اوقات هنگامی که زمین به زمین آکا بازگردانده می شود، پرورش دهندگان درختان حشره می کارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخاک کشور را می توان از نظر جغرافیایی به دو دسته تقسیم کرد. اینها خاکهای شنی مناطق مرکزی شمالی و غربی، خاکهای رسی منطقه مرکزی و خاکهای لاتریت جنوبی هستند. گروه وسیع تر و کمتری از هم جدا شده، اما از اهمیت اقتصادی عمده ای برخوردار است، گروه سومی شامل خاکهای آبرفتی است که در امتداد پایین رودخانه های نیل سفید و نیل آبی، در امتداد رودخانه اصلی نیل تا دریاچه نوبیا، در دلتای رودخانه یافت می شود. رودخانه قاش در منطقه کسلا، و در باراکا دلتا در منطقه Tawkar در نزدیکی دریای سرخ در خاکستر شرقی دولت است.
از نظر کشاورزی، مهمترین خاکها رسهای در مرکز سودان هستند که از غرب کاسالا و جنوب کردوفان امتداد دارند. به دلیل تمرین اجازه دادن به خشک شدن و ترک خوردن در ماه های خشک برای بازسازی نفوذپذیری آنها، به عنوان ترک خوردگی شناخته می شوند، از آنها در مناطق الجزیره و خشم القربه برای کشت آبی استفاده می شود. در شرق نیل آبی، مناطق وسیعی برای محصولات مکانیزه دیم استفاده می شود. در غرب نیل سفید، این خاکها توسط پرورش دهندگان سنتی برای پرورش سورگوم، کنجد، بادام زمینی و ( در منطقه اطراف کوه های نوبا ) پنبه استفاده می شود. بخش جنوبی از دروغ منطقه خاک رس در دشت های سیلابی از می رسد بالای نیل سفید و شاخه های آن، پوشش بسیاری از عالی نیل بالا و بحرالعلوم غزل کشورهای. با توجه به بارندگی های شدید در فصل بارندگی، دشت سیلابی به مدت چهار تا شش ماه آبگیری می شود - یک منطقه باتلاقی بزرگ، Sudd در سودان جنوبی، به طور دائمی سیل می شود - و مناطق مجاور آن به مدت یک یا دو ماه سیل می گیرند. به طور کلی این منطقه برای تولید محصول مناسب نیست، اما علف هایی که در دوره های خشک از آن حمایت می کند برای چرا استفاده می شود. خاکهای شنی در مناطق نیمه خشک جنوب کویر در شمال کردوفان و شمال دارفور از پوشش گیاهی مورد استفاده برای چرا پشتیبانی می کنند. در قسمت جنوبی این ایالت ها و قسمت غربی جنوب دارفور ماسه های به اصطلاح قوز وجود دارد. پرورش دام فعالیت اصلی این منطقه است، اما مقدار قابل توجهی از کشت محصول، عمدتاً ارزن مروارید نیز رخ می دهد. بادام زمینی و کنجد به عنوان محصولات نقدی کشت می شوند. ماسه های قوز منطقه اصلی ای هستند که صمغ عربی از طریق ضربه زدن به اقاقیا سنگال ( محلی که به آن حشاب معروف است ) بدست می آید. این درخت به راحتی در منطقه رشد می کند و گاهی اوقات هنگامی که زمین به زمین آکا بازگردانده می شود، پرورش دهندگان درختان حشره می کارند.
wiki: جغرافیای سودان