جغرافیای روانی یا جغرافیای روان کاوی ( به انگلیسی: Psychogeography ) در محیط های شهری است که بر ارتباطات بین فردی با مکان ها و مسیرهای دلخواه تأکید دارد. این موضوع توسط اعضای انترناسیونال لتریست و انترناسیونال موقعیت گرا که گروه های انقلابی متأثر از تئوری مارکسیستی و آنارشیستی و همچنین نگرش ها و روش های دادائیست ها و سوررئالیست ها بودند، گسترش یافت. [ ۱] [ ۲] [ ۳] گای دوبور در سال ۱۹۵۵ جغرافیای روانی را اینگونه تعریف کرد: «مطالعه قوانین دقیق و تأثیرات خاص محیط جغرافیایی، سازماندهی شده آگاهانه یا ناآگاهانه، بر احساسات و رفتار افراد». [ ۴] یکی از تاکتیک های کلیدی برای کاوش در جغرافیای روانی، تمرین پیاده روی شهری است که به عنوان dérive شناخته می شود. به عنوان یک عمل و نظریه، جغرافیای روانی بر مجموعه گسترده ای از بازیگران فرهنگی از جمله هنرمندان، کنشگران و دانشگاهیان تأثیر گذاشته است. [ ۲] [ ۳] [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: جغرافیای روانی