جغرافیای تبت

جغرافیای تبت شامل کوه های مرتفع، دریاچه ها و رودخانه هایی است که بین آسیای مرکزی، شرقی و جنوبی قرار دارند. به طور سنتی، منابع غربی ( اروپایی و آمریکایی ) تبت را در آسیای مرکزی می دانستند، اگرچه نقشه های امروزی گرایشی را به سمت در نظر گرفتن تمام چین مدرن، از جمله تبت، به عنوان بخشی از آسیای شرقی نشان می دهند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] تبت را اغلب «بام جهان» می نامند، که شامل دشت هایی با ارتفاع متوسط بیش از ۴۹۵۰ متر از دریا با قله های ۶۰۰۰ تا ۷۵۰۰ متر از جمله کوه اورست، در مرز با نپال است.
تبت از شمال و شرق به دشت چین مرکزی، از غرب و جنوب به شبه قاره هند ( لاداخ، اسپیتی و سیکیم در هند، و همچنین نپال و بوتان ) محدود می شود. بیشتر تبت در بالای یک ساختار زمین شناسی به نام فلات تبت قرار دارد که شامل هیمالیا و بسیاری از بلندترین قله های کوه در جهان است.