تایوان، به طور رسمی جمهوری چین ( ROC ) ، یک کشور جزیره ای در شرق آسیا است. جزیره اصلی تایوان، که از نظر تاریخی در انگلیسی با نام فرموسا شناخته می شود، ۹۹٪ مساحت کنترل شده توسط ROC را تشکیل می دهد، به مساحت ۳۵٬۸۰۸ کیلومتر مربع ( ۱۳٬۸۲۶ مربع مربع ) و درازای ۱۸۰ کیلومتری ( ۱۱۲ مایل ) در عرض تنگه تایوان از سواحل جنوب شرقی سرزمین اصلی چین قرار دارد. دریای چین شرقی در شمال آن، دریای فیلیپین در شرق آن، تنگه لوزون به طور مستقیم در جنوب آن و دریای جنوبی چین در جنوب غربی آن قرار دارد. جزایر کوچکتر شامل تعدادی در تنگه تایوان از جمله مجمع الجزایر پنگهو، جزایر کینمن و ماتسو در نزدیکی سواحل چین و برخی از جزایر دریای چین جنوبی است.
جزیره اصلی یک گسل است که بیشتر متشکل از پنج رشته کوه ناهموار به موازات ساحل شرقی و دشت های هموار تا ملایم سوم غربی است که اکثر مناطق تایوان در آن قرار دارند. چندین قله با ارتفاع بیش از ۳۵۰۰ در تایوان وجود دارد، مرتفع ترین آن یو شان با ۳٬۹۵۲ متر ( ۱۲٬۹۶۶ فوت ) است که تایوان را به چهارمین جزیره بلند جهان تبدیل می کند. مرز تکتونیکی شکل گرفته این دامنه ها هنوز فعال است و این جزیره زمین لرزه های زیادی را تجربه می کند، تعدادی از آنها بسیار مخرب هستند. همچنین آتشفشان های زیردریایی فعال بسیاری در تنگه تایوان وجود دارد.
آب و هوا از مناطق استوایی در جنوب تا نیمه گرمسیر در شمال متغیر است و توسط مونسون آسیای شرقی اداره می شود. در هر سال به طور متوسط چهار تایفون به جزیره اصلی ضربه می زند. کوه های شرقی به شدت جنگلی بوده و طیف متنوعی از حیات وحش را در خود جای داده است، در حالی که استفاده از زمین در مناطق پست غربی و شمالی بسیار زیاد است.
از لحاظ جغرافیایی، در گذشته، تایوان با خاک اصلی چین مرتبط بود؛ ولی با توجه به حرکت پوسته های زمین، بخشی از خاک های ارتباط دهنده دو طرف زیر آب رفته و منطقه به تنگه و تایوان سپس به یک جزیره مبدل شده است. بسیاری آثار باستانی مانند لوازم سنگی، سفالینه های سیاه و ضدزنگ که در مناطق مختلف تایوان از خاک بیرون آورده شد نشان می دهد که فرهنگ دوره پیشاتاریخ تایوان با خاک اصلی چین یکسان است. [ ۲]
جزیره تایوان در آن سوی نواحی مدار رأس السرطان قرار دارد و آب و هوای آن تحت تأثیر موسمی شرق آسیا قرار دارد. تایوان شمالی دارای یک آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب است، با تغییرات فصلی دما، در حالی که بخش هایی از مرکز و بیشتر مناطق جنوبی دارای آب و هوای موسمی گرمسیری است. در طول زمستان ( نوامبر تا مارس ) ، شمال شرقی باران مداوم را تجربه می کند، در حالی که قسمت های مرکزی و جنوبی جزیره اغلب آفتابی است. موسمی تابستانی ( از ماه مه تا اکتبر ) ۹۰ درصد از بارش سالانه در جنوب را تشکیل می دهد، اما تنها ۶۰ درصد از بارش در شمال را شامل می شود. [ ۳] میانگین بارندگی تقریباً ۲۶۰۰ میلی متر در سال است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجزیره اصلی یک گسل است که بیشتر متشکل از پنج رشته کوه ناهموار به موازات ساحل شرقی و دشت های هموار تا ملایم سوم غربی است که اکثر مناطق تایوان در آن قرار دارند. چندین قله با ارتفاع بیش از ۳۵۰۰ در تایوان وجود دارد، مرتفع ترین آن یو شان با ۳٬۹۵۲ متر ( ۱۲٬۹۶۶ فوت ) است که تایوان را به چهارمین جزیره بلند جهان تبدیل می کند. مرز تکتونیکی شکل گرفته این دامنه ها هنوز فعال است و این جزیره زمین لرزه های زیادی را تجربه می کند، تعدادی از آنها بسیار مخرب هستند. همچنین آتشفشان های زیردریایی فعال بسیاری در تنگه تایوان وجود دارد.
آب و هوا از مناطق استوایی در جنوب تا نیمه گرمسیر در شمال متغیر است و توسط مونسون آسیای شرقی اداره می شود. در هر سال به طور متوسط چهار تایفون به جزیره اصلی ضربه می زند. کوه های شرقی به شدت جنگلی بوده و طیف متنوعی از حیات وحش را در خود جای داده است، در حالی که استفاده از زمین در مناطق پست غربی و شمالی بسیار زیاد است.
از لحاظ جغرافیایی، در گذشته، تایوان با خاک اصلی چین مرتبط بود؛ ولی با توجه به حرکت پوسته های زمین، بخشی از خاک های ارتباط دهنده دو طرف زیر آب رفته و منطقه به تنگه و تایوان سپس به یک جزیره مبدل شده است. بسیاری آثار باستانی مانند لوازم سنگی، سفالینه های سیاه و ضدزنگ که در مناطق مختلف تایوان از خاک بیرون آورده شد نشان می دهد که فرهنگ دوره پیشاتاریخ تایوان با خاک اصلی چین یکسان است. [ ۲]
جزیره تایوان در آن سوی نواحی مدار رأس السرطان قرار دارد و آب و هوای آن تحت تأثیر موسمی شرق آسیا قرار دارد. تایوان شمالی دارای یک آب و هوای نیمه گرمسیری مرطوب است، با تغییرات فصلی دما، در حالی که بخش هایی از مرکز و بیشتر مناطق جنوبی دارای آب و هوای موسمی گرمسیری است. در طول زمستان ( نوامبر تا مارس ) ، شمال شرقی باران مداوم را تجربه می کند، در حالی که قسمت های مرکزی و جنوبی جزیره اغلب آفتابی است. موسمی تابستانی ( از ماه مه تا اکتبر ) ۹۰ درصد از بارش سالانه در جنوب را تشکیل می دهد، اما تنها ۶۰ درصد از بارش در شمال را شامل می شود. [ ۳] میانگین بارندگی تقریباً ۲۶۰۰ میلی متر در سال است. [ ۳]
wiki: جغرافیای تایوان