جغد خالدار تاسمانی یا مورپورک ( نام علمی: Ninox novaeseelandiae ) که رورو نیز نامیده می شود، جغد قهوه ای کوچکی است که در سراسر نیوزیلند و تاسمانی یافت می شود. در سال ۱۷۸۸ توسط یوهان فریدریش گملین توصیف شد و تا سال ۱۹۹۹ به عنوان همان گونه بوبوک استرالیایی در سرزمین اصلی استرالیا در نظر گرفته می شد. نام آن از ندای دو صدایی آن گرفته شده است. چهار زیرگونه از مورپورک شناخته شده است که یکی از آنها منقرض شده است و دیگری که فقط به عنوان یک جمعیت دورگه وجود دارد. این پرنده تقریباً ۲۰ نام رایج جایگزین دارد، از جمله موپوک و بوبوک.
مورپورک دارای پرهای قهوه ای تیره با لکه های رنگ پریده برجسته و چشمان زرد طلایی است. معمولاً شب زی است، اگرچه گاهی در سپیده دم و غروب فعال است، اما در نقاط خلوت شاخ و برگ درختان خلوت می کند. بیشتر از حشرات و مهره داران کوچک تغذیه می کند و با هجوم به آنها از روی درختان شکار می کند. اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت، مورپورک را به دلیل گستره وسیع و جمعیت ظاهراً پایدار، آنها را در دسته کمترین نگرانی ارزیابی کرده است. [ ۱]
جان لاثام، طبیعت شناس انگلیسی، دربارهٔ جغد نیوزلندی در سال ۱۷۸۲ در اثر خود ( خلاصه ای از پرندگان ) نوشت. یوهان فریدریش گملین طبیعت شناس آلمانی در سال ۱۷۸۸ مورپورک را توصیف کرد.
"Morepork" مورپورک توسط اتحادیه بین المللی پرنده شناسان به عنوان نام رسمی تعیین شده است. [ ۲]
گرلوف فوکو میس و ارنست مایر طبقه بندی جغد بوبوک را بسیار چالش برانگیز می دانستند، [ ۳] مایر در سال ۱۹۴۳ اظهار داشت که این یکی از دشوارترین مشکلاتی است که من تاکنون با آن مواجه شده ام. [ ۴] دیوید فلی طبیعت شناس استرالیایی در کتاب خود در سال ۱۹۶۸، نگهبانان شب بوته ها و دشت، مشاهده کرد که بوبوک های تاسمانی بیشتر شبیه بوبوک های نیوزلند هستند تا بوبوک مربوط به سرزمین اصلی استرالیا، اگرچه او از میس در برخورد با آنها به عنوان یک گونه پیروی کرد.
جانت نورمن و همکارانش دی ان ای سیتوکروم ب سه زیرگونه ( و همچنین جغد قدرتمند ) را آزمایش کردند تا مطمئن شوند که آیا نزدیک ترین خویشاوند در تولید مثل با آخرین ماده بازمانده بوبوک نورفولک استفاده شده است یا خیر. آنها کشف کردند که اگرچه بوبوک نورفولک از نظر پر و بال شبیه به بوبوک تاسمانی است، اما از نظر ژنتیکی به زیرگونه نیوزیلندی بسیار نزدیکتر است. در واقع، این دو از نظر ژنتیکی به قدری به هم نزدیک بودند که به این فکر کردند که آیا بوبوک نورفولک اصلاً باید به عنوان یک آرایه ( زیست شناسی ) جداگانه شناخته شود، اگرچه آنها اذعان داشتند که این دو از نظر ظاهری به راحتی قابل تشخیص هستند، بنابراین این سه را به عنوان زیرگونه حفظ کردند. دی ان ای بوبوک تاسمانی تنها ۲٫۷ درصد از دو بوبوک دیگر فاصله داشت، در حالی که دی ان ای جغدهای قدرتمند ۴٫۴ درصد از یکدیگر فاصله داشتند. [ ۵] به همین دلیل، بوبوک استرالیایی از بوبوک بومی تاسمانی و مورپورک در جلد ۵ کتاب راهنمای پرندگان جهان جدا شد. با این حال، چندین نویسنده، از جمله لس کریستیدیس و والتر بولز، معتقد بودند که در داده های مطالعه نورمن، اصلاً از هیچ بوبوک استرالیایی نمونه برداری نشده، و در نتیحه تفسیر اشتباهی بوجود آمده است. آنها با سه گونه ( جنوبی، بوبوک های بومی تاسمانی و مورپورک ) به عنوان یک گونه برخورد می کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمورپورک دارای پرهای قهوه ای تیره با لکه های رنگ پریده برجسته و چشمان زرد طلایی است. معمولاً شب زی است، اگرچه گاهی در سپیده دم و غروب فعال است، اما در نقاط خلوت شاخ و برگ درختان خلوت می کند. بیشتر از حشرات و مهره داران کوچک تغذیه می کند و با هجوم به آنها از روی درختان شکار می کند. اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت، مورپورک را به دلیل گستره وسیع و جمعیت ظاهراً پایدار، آنها را در دسته کمترین نگرانی ارزیابی کرده است. [ ۱]
جان لاثام، طبیعت شناس انگلیسی، دربارهٔ جغد نیوزلندی در سال ۱۷۸۲ در اثر خود ( خلاصه ای از پرندگان ) نوشت. یوهان فریدریش گملین طبیعت شناس آلمانی در سال ۱۷۸۸ مورپورک را توصیف کرد.
"Morepork" مورپورک توسط اتحادیه بین المللی پرنده شناسان به عنوان نام رسمی تعیین شده است. [ ۲]
گرلوف فوکو میس و ارنست مایر طبقه بندی جغد بوبوک را بسیار چالش برانگیز می دانستند، [ ۳] مایر در سال ۱۹۴۳ اظهار داشت که این یکی از دشوارترین مشکلاتی است که من تاکنون با آن مواجه شده ام. [ ۴] دیوید فلی طبیعت شناس استرالیایی در کتاب خود در سال ۱۹۶۸، نگهبانان شب بوته ها و دشت، مشاهده کرد که بوبوک های تاسمانی بیشتر شبیه بوبوک های نیوزلند هستند تا بوبوک مربوط به سرزمین اصلی استرالیا، اگرچه او از میس در برخورد با آنها به عنوان یک گونه پیروی کرد.
جانت نورمن و همکارانش دی ان ای سیتوکروم ب سه زیرگونه ( و همچنین جغد قدرتمند ) را آزمایش کردند تا مطمئن شوند که آیا نزدیک ترین خویشاوند در تولید مثل با آخرین ماده بازمانده بوبوک نورفولک استفاده شده است یا خیر. آنها کشف کردند که اگرچه بوبوک نورفولک از نظر پر و بال شبیه به بوبوک تاسمانی است، اما از نظر ژنتیکی به زیرگونه نیوزیلندی بسیار نزدیکتر است. در واقع، این دو از نظر ژنتیکی به قدری به هم نزدیک بودند که به این فکر کردند که آیا بوبوک نورفولک اصلاً باید به عنوان یک آرایه ( زیست شناسی ) جداگانه شناخته شود، اگرچه آنها اذعان داشتند که این دو از نظر ظاهری به راحتی قابل تشخیص هستند، بنابراین این سه را به عنوان زیرگونه حفظ کردند. دی ان ای بوبوک تاسمانی تنها ۲٫۷ درصد از دو بوبوک دیگر فاصله داشت، در حالی که دی ان ای جغدهای قدرتمند ۴٫۴ درصد از یکدیگر فاصله داشتند. [ ۵] به همین دلیل، بوبوک استرالیایی از بوبوک بومی تاسمانی و مورپورک در جلد ۵ کتاب راهنمای پرندگان جهان جدا شد. با این حال، چندین نویسنده، از جمله لس کریستیدیس و والتر بولز، معتقد بودند که در داده های مطالعه نورمن، اصلاً از هیچ بوبوک استرالیایی نمونه برداری نشده، و در نتیحه تفسیر اشتباهی بوجود آمده است. آنها با سه گونه ( جنوبی، بوبوک های بومی تاسمانی و مورپورک ) به عنوان یک گونه برخورد می کردند.
wiki: جغد خالدار تاسمانی