جعیله

لغت نامه دهخدا

جعیله. [ ج َل َ ] ( ع اِ ) مزد. ( منتهی الارب ). پای مزد. ( مهذب الاسماء ). مزدی که انسان برای کردن کاری میگیرد. ( اقرب الموارد ). مزدی که به عامل کاری دهند. ( ناظم الاطباء ). جُعل. جِعال. جُعالَة. || آنچه به مرد مجاهد دهند برای شرکت او در جهاد و گذران وی. ( اقرب الموارد ). ج ، جعائل. رجوع به جعل و جعال و جعاله شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس