جعفرخان از فرنگ برگشته فیلم سینمایی کمدی - درام به کارگردانی و نویسندگی علی حاتمی محصول سال ۱۳۶۶ است.
این فیلم بر اساس نمایشنامه ی جعفرخان از فرنگ آمده نوشته ی حسن مقدم بازآفرینی شده است. گرچه خط داستان و شخصیت ها در این فیلم، مشابه همان نمایشنامه است، اما علی حاتمی، جای شخصیت های مثبت و منفی را عوض کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
اصل نمایشنامه، اواخر دوره ی قاجار نوشته شده است و زمانی که فیلم نشان می دهد، مربوط به اواخر دوره ی پهلوی است.
در نمایشنامه، جعفرخان، شخصیتی تحصیل کرده، آگاه، مبادی آداب معاشرت و آشنا به بهداشت فردی است. در مقابل، اعضای خانواده اش در ایران، افرادی بی سواد، ناآگاه، خرافاتی و ناآشنا به بهداشت هستند. اما در فیلم، جعفر خان، شخصیتی غرب زده، بی عاطفه، بی ریشه، خیالاتی و نادان به تصویر کشیده شده است؛ در حالی که خانواده و اطرافیانش در ایران ( که در میان آنها فرنگ رفته های دیگری هم وجود دارد ) ، اکثراً، انسان هایی ریشه دار، پرعاطفه و دانا هستند که در تلاش اند راه درست را به جعفرخان نشان دهند، اما شکست می خورند.
در سکانس مصاحبه جعفرخان با جراید، وی در جمله ای دلسوزانه و دراماتیک مخاطبان خود را “ای گله یخ زده در سرما” میخواند. جعفرخان نجات بشر را در کوچ اجبارانه او به کرات دیگر میداند چون به گفته خودش ما انسان ها تمامی منابع را از بین برده و باقی مانده نیز به زودی از بین خواهد رفت. وی خود را ناجی و پروفسور فضا مینامد. دیالوگ نوشته شده برای این سکانس و اجرای حسین سرشار یکی از بخش های درخشان فیلم و یکی از به یادماندنی ترین سکانس های ساخته شده در تاریخ سینمای ایران میباشد.
بخشی از این فیلم در روستای کبوترآباد اصفهان با کمک جهاد کشاورزی این روستا ضبط شده است.
این فیلم بر اساس نمایشنامه ی جعفرخان از فرنگ آمده نوشته ی حسن مقدم بازآفرینی شده است. گرچه خط داستان و شخصیت ها در این فیلم، مشابه همان نمایشنامه است، اما علی حاتمی، جای شخصیت های مثبت و منفی را عوض کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
اصل نمایشنامه، اواخر دوره ی قاجار نوشته شده است و زمانی که فیلم نشان می دهد، مربوط به اواخر دوره ی پهلوی است.
در نمایشنامه، جعفرخان، شخصیتی تحصیل کرده، آگاه، مبادی آداب معاشرت و آشنا به بهداشت فردی است. در مقابل، اعضای خانواده اش در ایران، افرادی بی سواد، ناآگاه، خرافاتی و ناآشنا به بهداشت هستند. اما در فیلم، جعفر خان، شخصیتی غرب زده، بی عاطفه، بی ریشه، خیالاتی و نادان به تصویر کشیده شده است؛ در حالی که خانواده و اطرافیانش در ایران ( که در میان آنها فرنگ رفته های دیگری هم وجود دارد ) ، اکثراً، انسان هایی ریشه دار، پرعاطفه و دانا هستند که در تلاش اند راه درست را به جعفرخان نشان دهند، اما شکست می خورند.
در سکانس مصاحبه جعفرخان با جراید، وی در جمله ای دلسوزانه و دراماتیک مخاطبان خود را “ای گله یخ زده در سرما” میخواند. جعفرخان نجات بشر را در کوچ اجبارانه او به کرات دیگر میداند چون به گفته خودش ما انسان ها تمامی منابع را از بین برده و باقی مانده نیز به زودی از بین خواهد رفت. وی خود را ناجی و پروفسور فضا مینامد. دیالوگ نوشته شده برای این سکانس و اجرای حسین سرشار یکی از بخش های درخشان فیلم و یکی از به یادماندنی ترین سکانس های ساخته شده در تاریخ سینمای ایران میباشد.
بخشی از این فیلم در روستای کبوترآباد اصفهان با کمک جهاد کشاورزی این روستا ضبط شده است.
جعفر خان از فرنگ برگشته : [عامیانه، ضرب المثل ] فرد کم مایه ای که فضل فروشی کند و چند واژه ی بیگانه را نیز چاشنی کلام خود نماید.