جعفر طیار

[ویکی اهل البیت] جعفر بن ابی طالب ، کنیه اش ابوعبداللّه پسرعموی پیامبر صلی اللّه علیه و آله و سلم ، برادر حضرت علی علیه السلام و از شهدای بزرگ صدر اسلام است. او یکی از چهره های تابان و شخصیت های برجسته و الگوی ایمان و عمل و اخلاص و جهاد و شهادت است.
مادرش ، فاطمه بنت اسد بن هاشم ، نخستین زن هاشمی بود که با مردی هاشمی یعنی ابوطالب ، ازدواج کرد و به ترتیب چهار پسر به نامهای طالب ، عقیل ، جعفر و علی به دنیا آورد که فاصله زمانی میان هر کدام ده سال بود.
جعفر بن ابی طالب بیست سال پیش از بعثت پیامبر و بیست سال پس از عام الفیل در مکه به دنیا آمد و در آن دوران جاهلیت و فساد اخلاقی و اعتقادی، پاک زیست و با شرافت ماند. هنگامی که در مکه خشکسالی شد و ابوطالب دچار مضیقه مالی گردید، به پیشنهاد پیامبر؛ عباس بن عبدالمطلب نزد برادرش ابوطالب رفت و جعفر را به خانه خود برد و کفالتش را بر عهده گرفت . جعفر همچنان نزد عمویش ماند تا این که اسلام آورد و بعد از وی بی نیاز شد.
بر اساس روایتی ، او در همان سال اول بعثت ، اندکی پس از برادرش علی علیه السلام اسلام آورد. روایت شده است که ابوطالب وقتی دید حضرت علی علیه السلام در سمت راست پیامبر اکرم به نماز ایستاده به جعفر گفت برو و در سمت چپ پیامبر بایست و نماز بگزار و او نیز چنین کرد و این نخستین نماز جماعتی بود که در اسلام برپا گردید.
بر اساس برخی روایات ، جعفر بن ابی طالب سومین یا بیست و ششمین یا سی و دومین نفر و یا اجمالاً جزو آن عده بود که پیش از آنکه پیامبر وارد خانه ارقم شود، ایمان آورد.
دوران نوجوانی و جوانی جعفر، دور از آلودگی های آن روزگار سپری شد. وی با آن که در آن محیط فاسد می زیست و سرزمین جزیرة العرب آلوده به فساد اخلاقی و انحرافات اعتقادی بود، شرافت خانوادگی و کرامت خویش را حفظ کرد و هرگز به می گساری، روابط نامشروع، بت پرستی و دروغ آلوده نگشت و همین ها چهار صفتِ ارزشمند بود که بر اساس حدیثی سبب شده بود خداوند متعال از جعفر تقدیر کند.
جعفر بن ابی طالب علیه السلام در جوانی به اسلام گروید و پس از علی بن ابی طالب علیه السلام دومین مردی بود که به دعوت حضرت رسول صلی الله علیه و آله پاسخ مثبت داد.
جعفر بن ابی طالب، از پیشگامان اسلام و از مسلمانان نخستین بود و پیامبر صلی الله علیه و آله علاقه ای شدید به او داشت. ستایش های متعدد پیامبر از وی، جایگاه والای او را نشان می دهد. یک بار آن حضرت فرمود: مردم از ریشه ها و تبارهای مختلفی اند، اما من و جعفر از یک درخت و ریشه ایم. یک بار هم فرمود: ای جعفر! تو در خلقت و اخلاق، شبیه منی.

رجوع شود به:جعفر بن ابی طالب (ح ۲۰ پیش از بعثت ـ۸ق)