جعفر خرسندی، ( ۱۲۸۳–۱۳۵۲ ) از شاعران برجسته شهر بروجرد و نوازنده تار و ویولن بود. او برادر ناتنی ابوالقاسم لاهوتی و از شاگردان ابوالحسن صبا و روح الله خالقی بود.
وی در سال ۱۳۴۳ ریاست اداره فرهنگ و هنر بروجرد را به عهده گرفت و تلاشهای بسیاری برای ارتقا سطح فرهنگ و هنر شهر بروجرد انجام داد. از آثار او می توان به دیوان اشعار استاد جعفر خرسندی اشاره کرد. .
... [مشاهده متن کامل]
از وی اشعاری در زمینه های گوناگون از جمله مناجات نامه، نوروزیه و بهاریه، مدح و ثنای اهل بیت، غزلیات عاشقانه، پند و اندرز و اشعاری به زبان محلی بروجردی و لری به یادگار مانده است، از نکات برجسته در شعر وی طبع روان و اثرگذار شاعر است. تخلص او در اشعارش "خرسندی" می باشد.
جعفر خرسندی در سال ۱۲۸۳ خورشیدی در شهرستان بروجرد به دنیا آمد، در جوانی به همراه خانواده به کرمانشاه رفت و در همان جا اقامت گزید. پس از فوت پدر و با ازدواج مجدد مادر، با ابوالقاسم لاهوتی ( شاعر و مشروطه خواه بزرگ ایرانی ) برادر شد و در محضر وی به کسب علم و سواد و رموز شاعری پرداخت. همنشینی با برادر ناتنی، استعداد و طبع شاعری را در او بارور کرد.
در جوانی اهل سیر و سفر بود و سفرهایی به عراق و دیگر مناطق مرزی داشت. او در این دوران تجارب بسیار اندوخت و بعضی از این خاطرات را در شعرهایش منعکس کرده است. وی چند صباحی در شهر سنندج اقامت گزید و در آنجا صاحب ۲ فرزند شد.
علاقه وافر وی به موسیقی اصیل ایرانی او را به تهران کشاند و در هنرستان موسیقی ملی نزد اساتیدی چون ابوالحسن صبا و روح الله خالقی هنر آموخت و در سازهای مختلف مثل تار و ویولن تبحر یافت.
پس از دورهٔ هنر آموزی به استخدام اداره آموزش پرورش بروجرد درآمد و به شغل مقدس آموزگاری مشغول شد و همزمان ریاست اداره فرهنگ و هنر بروجرد را بعهده گرفت و پایه گذار موسیقی در مدارس شهر بروجرد شد.
روحیه هنرمندانهٔ ایشان سرانجام خود را در قالب شعر نشان داد و ایشان در کنار نواختن تار به سرودن شعر مشغول شد. به طوری که کم کم نواختن ساز را کنار گذاشت و تمام وقت خود را صرف سرودن شعر نمود.
ایشان با شعرای زمان خودش از جمله حزین بروجردی که چندین جلد دیوان اشعار از ایشان باقی مانده است. ارتباط نزدیک و همیشگی داشت و همواره از تجارب یکدیگر در زمینه شعری بهره می بردند و گاهی با دیگر شعرای شهر مثل آقای شریعتی گفت و شنود شعری داشت.
وی در سال ۱۳۴۳ ریاست اداره فرهنگ و هنر بروجرد را به عهده گرفت و تلاشهای بسیاری برای ارتقا سطح فرهنگ و هنر شهر بروجرد انجام داد. از آثار او می توان به دیوان اشعار استاد جعفر خرسندی اشاره کرد. .
... [مشاهده متن کامل]
از وی اشعاری در زمینه های گوناگون از جمله مناجات نامه، نوروزیه و بهاریه، مدح و ثنای اهل بیت، غزلیات عاشقانه، پند و اندرز و اشعاری به زبان محلی بروجردی و لری به یادگار مانده است، از نکات برجسته در شعر وی طبع روان و اثرگذار شاعر است. تخلص او در اشعارش "خرسندی" می باشد.
جعفر خرسندی در سال ۱۲۸۳ خورشیدی در شهرستان بروجرد به دنیا آمد، در جوانی به همراه خانواده به کرمانشاه رفت و در همان جا اقامت گزید. پس از فوت پدر و با ازدواج مجدد مادر، با ابوالقاسم لاهوتی ( شاعر و مشروطه خواه بزرگ ایرانی ) برادر شد و در محضر وی به کسب علم و سواد و رموز شاعری پرداخت. همنشینی با برادر ناتنی، استعداد و طبع شاعری را در او بارور کرد.
در جوانی اهل سیر و سفر بود و سفرهایی به عراق و دیگر مناطق مرزی داشت. او در این دوران تجارب بسیار اندوخت و بعضی از این خاطرات را در شعرهایش منعکس کرده است. وی چند صباحی در شهر سنندج اقامت گزید و در آنجا صاحب ۲ فرزند شد.
علاقه وافر وی به موسیقی اصیل ایرانی او را به تهران کشاند و در هنرستان موسیقی ملی نزد اساتیدی چون ابوالحسن صبا و روح الله خالقی هنر آموخت و در سازهای مختلف مثل تار و ویولن تبحر یافت.
پس از دورهٔ هنر آموزی به استخدام اداره آموزش پرورش بروجرد درآمد و به شغل مقدس آموزگاری مشغول شد و همزمان ریاست اداره فرهنگ و هنر بروجرد را بعهده گرفت و پایه گذار موسیقی در مدارس شهر بروجرد شد.
روحیه هنرمندانهٔ ایشان سرانجام خود را در قالب شعر نشان داد و ایشان در کنار نواختن تار به سرودن شعر مشغول شد. به طوری که کم کم نواختن ساز را کنار گذاشت و تمام وقت خود را صرف سرودن شعر نمود.
ایشان با شعرای زمان خودش از جمله حزین بروجردی که چندین جلد دیوان اشعار از ایشان باقی مانده است. ارتباط نزدیک و همیشگی داشت و همواره از تجارب یکدیگر در زمینه شعری بهره می بردند و گاهی با دیگر شعرای شهر مثل آقای شریعتی گفت و شنود شعری داشت.
