جعفر بن محمد اشعری قمی

[ویکی اهل البیت] جعفر بن محمد اشعری یکی از راویان مشهور حدیث شیعه است. او در عصر حضرت امام جواد و امام هادی و امام حسن عسکری (ع) زیست می کرده است.
جعفر بن محمد اشعری قمی در شهر قم چشم به جهان گشود و در همان جا رشد علمی خود را آغاز کرد. وی توانست در زمانی کوتاه در جرگه چهره های برجسته دانشوران شیعه قرار گیرد.
در آثار و روایات شیعه، نام این محدّث عالیقدر به عنوان جعفر بن محمد القمّی و گاهی به نام جعفر بن محمد الاشعری و یا تحت عنوان جعفر بن محمد بن عبیداللّه اشعری، مطرح گردیده که این هر سه، اشاره به این محدّث بزرگوار دارد.
این که جعفر بن محمد اشعری، در کدامین سده و در چه سالی پا به عرصه گیتی نهاد، همانند سایر محدّثان شیعی، در هاله ای از ابهام قرار دارد؛ ولی می توان با کاوش و تحقیق در پاره ای از نشانه ها، که در لا به لای این نوشتار روشن خواهد شد، حدس زد که او در نیمه اول از سده دوم هجری، به دنیا آمد و شبستان زندگی خاندان خویش را رونق و صفا بخشید.
بدون تردید جعفر بن محمد اشعری یکی از پر آوازه ترین ناقلان اخبار و آثار امامان بزرگوار شیعه و نامش در سراسر کتاب های حدیثی شیعی، نامی آشنا و شناخته شده است. گرچه در کتاب های رجال شناسانی همانند نجّاشی و کشّی، ستایش ویژه ای از او به چشم نمی خورد؛ امّا با جستار در نوشتار گروهی دیگر از آنان، که او را ستوده اند، جایگاه بلند وی در حوزه فقه و حدیث روشن می شود.
شیخ طوسی در «فهرست»، این محدّث را به عنوان یکی از مصنّفان شیعه یاد کرده است. از همین رو است که یکی از عالمان معروف اهل سنّت، در اثر برجسته خود «لسان المیزان» نام این محدّث را یاد آوری کرده و گفته است:
طوسی، او را در گروه عالمان و مصنّفان شیعه قرار داد.
به هر حال، خود این سخن، نشانه روشنی است از برجستگی این محدّث قمّی.