جعبهٔ لایتنر ( به آلمانی: Lernkartei ) یک ابزار کمکی و سیستمی برای یادگیری است. برای این منظور، با استفاده از فلش کارت یک کلمهٔ کلیدی ( مثلاً واژگان، تاریخ و غیره ) در جلوی کارت، و پاسخ ( مطلبی که باید آموخته شود ) در پشت آن نوشته می شود و با مطالعهٔ این کارت ها در توالی زمانی مشخص و تکرار آن ها، اطلاعات این کارت ها را درونی کرد و آموخت. امروزه نرم افزارهای فلش کارتی نیز وجود دارند.
این سیستم توسط سباستین لایتنر ساخته شده است، که آن را در سال ۱۹۷۳ در کتاب خود تحت عنوان چگونه یاد بگیریم معرفی کرد. این روش بر اساس اثر تکرار فاصله ای استوار است، که طبق آن، محتوایی که طی مدت زمان طولانی تری آموخته می شود، در قیاس با محتوایی که در مدت زمان کوتاهی به شدت تکرار می شود، بهتر در حافظه حفظ می شود.
جعبهٔ لایتنر جعبه ای است که ۵ خانه دارد که اندازهٔ هر یک از آن ها بر اساس منحنی فراموشی دو برابر قبلی ست، به صورتی که خانهٔ شمارهٔ یک، ۱ واحد، خانهٔ شمارهٔ دو، ۲ واحد، خانهٔ شمارهٔ سه، ۴ واحد، خانهٔ شمارهٔ چهار، ۸ واحد و خانهٔ شمارهٔ پنج، ۱۶واحد است.
هر خانهٔ اصلی با تعدادی «واسط» یا «جداکننده» به قسمت های کوچک تری تقسیم می شود. پس خانهٔ دوم، سوم، چهارم و پنجم، به ترتیب به دو، چهار، هشت و شانزده قسمت تقسیم شوند.
فلش کارت ها برگه های کوچکی اند که در یک طرف آن ها سؤال و در طرف دیگرشان جواب نوشته می شود.
اصل استفاده از جعبهٔ لایتنر همیشه یکسان است: کارتی که پاسخ آن را می دانید، به خانهٔ بعدی می رود و کارتی که پاسخش را نمی دانید به خانهٔ اول بازمی گردد حتی اگر در خانهٔ چهارم باشد.
پروسهٔ استفاده از جعبهٔ لایتنر چنین است:
بوریس فردریک اسکینر با آزمایش هایی علمی نشان داد «هرگاه به یک رفتار بلافاصله و به صورت آنی پاداشی داده شود آن رفتار تکرار خواهد شد. » لذا هر بار که شما به معنای لغتی پرسیده شده، صحیح جواب دهید، احساس رضایتی که بلافاصله ایجاد می شود شما را به ادامهٔ این کار تشویق می کند، تمرکز شما را بر کار افزایش می دهد و شما را به موضوع علاقه مند می کند. این ها همان عوامل ارتقای بازده یادگیری اند.
ابینگ هاووس نشان داد ۲۰ دقیقه پس از حفظ کردن تعدادی واج های بی معنا ۸۰٪ آن ها فراموش می شوند و بقیه هرگز فراموش نمی شوند. ضمناً سرعت فراموشی ابتدا سریع است و به مرور کند می شود و وقتی ۲۰٪ مطالب در خاطر ماند صفر می شود. ضمن این که مرور مطالب قبلاً حفظ شده باعث کاهش این سرعت به نصف و حتی بهتر از آن ( در صورت خوب حفظ کردن ) می گردد. = لذا اگر معنی لغت های زبان خارجی را که چندان هم بی معنا نیستند حفظ کنیم، این روند فراموشی بیش از یک روز طول می کشد و با پنج بار مرور موفّق به مقدار ناچیزی می رسد و در صورت کاربردی بودن، مادام العمر در ذهن خواهد ماند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین سیستم توسط سباستین لایتنر ساخته شده است، که آن را در سال ۱۹۷۳ در کتاب خود تحت عنوان چگونه یاد بگیریم معرفی کرد. این روش بر اساس اثر تکرار فاصله ای استوار است، که طبق آن، محتوایی که طی مدت زمان طولانی تری آموخته می شود، در قیاس با محتوایی که در مدت زمان کوتاهی به شدت تکرار می شود، بهتر در حافظه حفظ می شود.
جعبهٔ لایتنر جعبه ای است که ۵ خانه دارد که اندازهٔ هر یک از آن ها بر اساس منحنی فراموشی دو برابر قبلی ست، به صورتی که خانهٔ شمارهٔ یک، ۱ واحد، خانهٔ شمارهٔ دو، ۲ واحد، خانهٔ شمارهٔ سه، ۴ واحد، خانهٔ شمارهٔ چهار، ۸ واحد و خانهٔ شمارهٔ پنج، ۱۶واحد است.
هر خانهٔ اصلی با تعدادی «واسط» یا «جداکننده» به قسمت های کوچک تری تقسیم می شود. پس خانهٔ دوم، سوم، چهارم و پنجم، به ترتیب به دو، چهار، هشت و شانزده قسمت تقسیم شوند.
فلش کارت ها برگه های کوچکی اند که در یک طرف آن ها سؤال و در طرف دیگرشان جواب نوشته می شود.
اصل استفاده از جعبهٔ لایتنر همیشه یکسان است: کارتی که پاسخ آن را می دانید، به خانهٔ بعدی می رود و کارتی که پاسخش را نمی دانید به خانهٔ اول بازمی گردد حتی اگر در خانهٔ چهارم باشد.
پروسهٔ استفاده از جعبهٔ لایتنر چنین است:
بوریس فردریک اسکینر با آزمایش هایی علمی نشان داد «هرگاه به یک رفتار بلافاصله و به صورت آنی پاداشی داده شود آن رفتار تکرار خواهد شد. » لذا هر بار که شما به معنای لغتی پرسیده شده، صحیح جواب دهید، احساس رضایتی که بلافاصله ایجاد می شود شما را به ادامهٔ این کار تشویق می کند، تمرکز شما را بر کار افزایش می دهد و شما را به موضوع علاقه مند می کند. این ها همان عوامل ارتقای بازده یادگیری اند.
ابینگ هاووس نشان داد ۲۰ دقیقه پس از حفظ کردن تعدادی واج های بی معنا ۸۰٪ آن ها فراموش می شوند و بقیه هرگز فراموش نمی شوند. ضمناً سرعت فراموشی ابتدا سریع است و به مرور کند می شود و وقتی ۲۰٪ مطالب در خاطر ماند صفر می شود. ضمن این که مرور مطالب قبلاً حفظ شده باعث کاهش این سرعت به نصف و حتی بهتر از آن ( در صورت خوب حفظ کردن ) می گردد. = لذا اگر معنی لغت های زبان خارجی را که چندان هم بی معنا نیستند حفظ کنیم، این روند فراموشی بیش از یک روز طول می کشد و با پنج بار مرور موفّق به مقدار ناچیزی می رسد و در صورت کاربردی بودن، مادام العمر در ذهن خواهد ماند.
wiki: جعبه لایتنر