جعاله در قران

[ویکی فقه] جعاله در قرآن. التزام به پرداخت اجرت در برابر انجام دادن کاری خاص را گویند.
واژه جعاله (با کسر، فتح و ضمّ جیم) از ریشه «ج ـ ع ـ ل» در لغت به معنای چیزی است که به شخصی در برابر انجام دادن کاری پرداخته می شود؛ همچنین جَعاله به معنای رشوه و جِعاله یا جُعاله به معنای تکه پارچه ای به کار رفته است که با آن ظرف را از روی آتش برمی دارند. معنای اصطلاحی جعاله در فقه امامی به معنای لغوی آن نزدیک است و آن را التزام به پرداخت اجرت (عوض) در برابر انجام دادن کار حلال مورد نظر یا عقد و صیغه ای تعریف کرده اند که دال بر این التزام باشد. برخی نیز آن را ایقاع دانسته اند که انعقاد آن نیازمند قبول طرف مقابل نیست، از این رو گفته اند که جاعل قبل از انجام کار می تواند آن را فسخ کند.
دیدگاه سایر مذاهب اسلامی
فقهای دیگر مذاهب اسلامی جز حنفیان و معدودی از فقهای دیگر هم مشروعیت جعاله را پذیرفته و با تعابیری مشابه تعریف مذکور آن را شناسانده اند.
ارکان جعاله
جعاله ۴ رکن دارد: ۱. صیغه عقد؛ یعنی الفاظی که بر درخواست انجام دادن عملی خاص در برابر پرداخت اجرت دلالت می کند. ۲. جاعل یا کارفرما؛ یعنی شخص ملتزم شونده به پرداخت اجرت در برابر کار. ۳. عمل؛ یعنی کاری که جاعل آن را بر عهده دیگری گذاشته و برای انجام آن اجرتی تعیین می کند. ۴. جُعْل یا مال الجعاله؛ یعنی اجرت و پاداش کار.
فرق جعاله با اجاره
...