جعاظ

لغت نامه دهخدا

جعاظ. [ ج َ ] ( ع ص ) مرد دفزک متکبر و بدخوی که وقت طعام خشم گیرد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس