جشنواره نوز ( به انگلیسی: Fest Noz ) یک جشنواره سنتی در برتون است که با رقص گروهی و نوازندگان زنده در حال نواختن سازهای آکوستیک همراه است. بیشتر رقص های سنتی جشنواره نوز قدیمی هستند که برخی از آنها به قرون وسطی بازمی گردد.
در ۵ دسامبر ۲۰۱۲ جشنواره نوز توسط یونسکو به فهرست نمایندگی فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو اضافه شد. [ ۱]
fest - noz ( جمع festoù - noz ) یک جشنواره رقص سنتی در بریتانی است. بیشتر رقص های برتون، رقص های دسته جمعی هستند. این اصطلاح از اواخر قرن نوزدهم شناخته شده است، اما به عنوان یک نام، از دهه ۱۹۵۰ استفاده شده است.
در گذشته، گاهی از رقص ها برای ساختن یک کف خاکی محکم در خانه یا یک سطح خاکی برای کارهای مزرعه استفاده می شد ( رقص های "ایر نوو" ) ، که مردم محله به آن دعوت می شدند. برای مدتی طولانی کلیسا رقص های این چنینی را ممنوع کرده بود. این جشنواره ها فرصتی برای جوانان بود تا یکدیگر را در سطح اجتماع با لباس های رنگارنگشان ببینند. این نوع رقص ها گاهی برای مدت طولانی ادامه می یابد و شامل مراحل پیچیده و سریع می شود که در نتیجه موجب خستگی افراد شرکت کننده می شود
این روزها، "Festoù Noz" هنوز هم بسیار محبوب است و نسل های مختلف را در هم به سمت خود می کشاند. اکثر روستاها حداقل سالی یک بار جشن می گیرند که در باشگاه های ورزشی، مدرسه و غیره برگزار می شود. این یک راه برای بیان فرهنگ و هویت خود و به اشتراک گذاشتن ارزش های مشترک با دوستان است. مانند بسیاری از رقص های محلی گروهی، فرد از رسیدن به حالت خلسه به دلیل موسیقی تکراری و فعالیت بدنی صحبت می کند. در طول فصل تابستان و فصول توریستی، از بسیاری نقاط جهات، شرکت در یک جشن نوز برای بسیاری از مردم مانند یک راه جایگزین برای رفتن به یک باشگاه شبانه است.
اصولاً دو نوع موسیقی در این جشنواره ها وجود دارد: موسیقی آواز آکاپلا، همراه با موسیقی یا صرفاً دستگاهی. قبل از اختراع میکروفن ها و ابزارهای تقویت کننده صدا، سازهایی که بیشتر مورد استفاده قرار می گرفتند، بمبارده بودند، به دلیل حجم بالایشان. همچنین آکاردئون دیاتونیک، کلارینت، و گهگاه ویولن و هوردی گوردی نیز محبوب بود. پس از جنگ جهانی دوم، سازهای اسکاتلندی نیز به لطف باگادو ( بندهای لوله ) در بریتانی رایج شدند و بنابراین اغلب جایگزین binioù - kozh شدند. ساز کلارینت از آن زمان تقریباً استفاده نمی شد اما در چند سال گذشته محبوبیت خود را دوباره به دست آورده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۵ دسامبر ۲۰۱۲ جشنواره نوز توسط یونسکو به فهرست نمایندگی فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو اضافه شد. [ ۱]
fest - noz ( جمع festoù - noz ) یک جشنواره رقص سنتی در بریتانی است. بیشتر رقص های برتون، رقص های دسته جمعی هستند. این اصطلاح از اواخر قرن نوزدهم شناخته شده است، اما به عنوان یک نام، از دهه ۱۹۵۰ استفاده شده است.
در گذشته، گاهی از رقص ها برای ساختن یک کف خاکی محکم در خانه یا یک سطح خاکی برای کارهای مزرعه استفاده می شد ( رقص های "ایر نوو" ) ، که مردم محله به آن دعوت می شدند. برای مدتی طولانی کلیسا رقص های این چنینی را ممنوع کرده بود. این جشنواره ها فرصتی برای جوانان بود تا یکدیگر را در سطح اجتماع با لباس های رنگارنگشان ببینند. این نوع رقص ها گاهی برای مدت طولانی ادامه می یابد و شامل مراحل پیچیده و سریع می شود که در نتیجه موجب خستگی افراد شرکت کننده می شود
این روزها، "Festoù Noz" هنوز هم بسیار محبوب است و نسل های مختلف را در هم به سمت خود می کشاند. اکثر روستاها حداقل سالی یک بار جشن می گیرند که در باشگاه های ورزشی، مدرسه و غیره برگزار می شود. این یک راه برای بیان فرهنگ و هویت خود و به اشتراک گذاشتن ارزش های مشترک با دوستان است. مانند بسیاری از رقص های محلی گروهی، فرد از رسیدن به حالت خلسه به دلیل موسیقی تکراری و فعالیت بدنی صحبت می کند. در طول فصل تابستان و فصول توریستی، از بسیاری نقاط جهات، شرکت در یک جشن نوز برای بسیاری از مردم مانند یک راه جایگزین برای رفتن به یک باشگاه شبانه است.
اصولاً دو نوع موسیقی در این جشنواره ها وجود دارد: موسیقی آواز آکاپلا، همراه با موسیقی یا صرفاً دستگاهی. قبل از اختراع میکروفن ها و ابزارهای تقویت کننده صدا، سازهایی که بیشتر مورد استفاده قرار می گرفتند، بمبارده بودند، به دلیل حجم بالایشان. همچنین آکاردئون دیاتونیک، کلارینت، و گهگاه ویولن و هوردی گوردی نیز محبوب بود. پس از جنگ جهانی دوم، سازهای اسکاتلندی نیز به لطف باگادو ( بندهای لوله ) در بریتانی رایج شدند و بنابراین اغلب جایگزین binioù - kozh شدند. ساز کلارینت از آن زمان تقریباً استفاده نمی شد اما در چند سال گذشته محبوبیت خود را دوباره به دست آورده است.
wiki: جشنواره نوز