جشنوارة بالۀ ایران
جشنوارة بالۀ ایراندر ۱۳۵۱ سازمان باله ملی ایران به همت هنرمندان فعال همان سازمان، برنامه ای تحت عنوان «دو هفته باله» برگزار کرد و مجموعه ای از موفق ترین آثار رپرتوآر فصل هنری را به اجرا درآورد. هدف از این برنامه، فراهم آوردن امکان دیدن بهترین برنامه های فصل هنری و به وجود آوردن فضای مناسبی برای تشویق کردن مردم به دیدن باله بود. این برنامه محور تشکیل جشنواره باله ایران قرار گرفت. در نخستین «دو هفته باله» چهار باله کلاسیک و سه باله مدرن اجرا شد، شامل: باله فندق شکن با موسیقی چایکوفسکی و طراحی نورمن مک داول، باله ژیزل با موسیقی آدولف آدام و طراحی ژان کورالی و ژول پرو به کارگردانی آنا هیتون، بالة دریاچة قو با موسیقی چایکوفسکی و طراحی و تنظیم واحنانگ چابوکیانی، تمرین های باله روی ریتم های ایرانی با موسیقی محمد اسماعیلی، آداجیو با موسیقی بنجامین برتین، رؤیای مرد سرگردان با موسیقی گوستاو مالر و دو پرده از باله افسانة آفرینش با موسیقی امانوئل ملیک اصلانیان. دومین جشنواره (۱۳۵۲)، با حضور گروه های مشهور جهانی در کنار گروه ملی باله ایران برگزار شد و آغاز جهانی¬شدن این جشنواره بود. در این دوره، چهار بالة فلیکس بلاسکا از فرانسه، فوارة باغچه سرا با موسیقی آسافیف و طراحی زاخاروف و ناتالیا کنوس از شوروی، دختر خودسر با موسیقی یوهان ویلهلم هرتل و طراحی دیمتری رومانوف از امریکا و ژیزل با موسیقی آدولف آدام اجرا شد. در سومین جشنواره (۱۳۵۳)، سازمان بالۀ ملی ایران باله های سیلفیدها با موسیقی فردریک شوپن و بازسازی انیگا اورازگیلدیوا، آوازهای تنهایی با موسیقی ساموئل باربر و طراحی الوین ایلی، پردة سوم ریموندا با موسیقی گلازوئوف و طراحی باری مورلند و بیژن و منیژه با موسیقی امیرحسین دهلوی و کارگردانی نژاد احمدزاده را اجرا کرد. در بخش بین المللی نیز گروه امین الله حسین باله شهرزاد، گروه باله جدید لندن والس های اشرافی و پراحساس با موسیقی موریس راول و طراحی رونالد هیند و سایه های آبی ملایم با موسیقی گابریل فوره و طراحی پروکوفسکی را اجرا کرد. چهارمین جشنواره با چند سال تأخیر در ۱۳۵۶ برگزار شد که هنرمندان سازمان باله ملی ایران چهار برنامه اجرا کردند: سرناد با موسیقی و کارگردانی پاتریشیا نیری و طراحی جورج بالانشین، مادموازل ژولی با اقتباس از نمایش نامة اگوست یوهان استریندبرگ، به کارگردانی آن ماری لگربرگ و طراحی بیرگیت کولبرگ، جشن فارغ التحصیلی با موسیقی یوهان اشتراوس و کارگردانی نیکلاس بریازوف و دریاچة قو با موسیقی پیتر ایلیچ چایکوفسکی و طراحی و کارگردانی نیکلاس بریازوف. در بخش بین المللی نیز دو گروه آلمانی و هلندی، رقص های دو نفره از بالة زیبای خفته با طراحی ماریوس پتیپا، گایانه با طراحی لیلو گروبر، دن کیشوت با طراحی ماریوس پتیپا، پرندة آتشین با طراحی گریتا کراتکه را اجرا کردند. همچنین باله های رومئو و ژولیت با طراحی یوان کورالی، قویی در حال مرگ با طراحی میشل فوکین، والس با طراحی واسیلی واینون، رقابت با طراحی تام شیلینگ، گروس فوگ با طراحی هانس وان مانن، گام های نوامبر، شب دگرگون، الژیا، تورزو و سستول گیم با طراحی ییری کیلیان به معرض تماشا گذاشته شد.
جشنوارة بالۀ ایراندر ۱۳۵۱ سازمان باله ملی ایران به همت هنرمندان فعال همان سازمان، برنامه ای تحت عنوان «دو هفته باله» برگزار کرد و مجموعه ای از موفق ترین آثار رپرتوآر فصل هنری را به اجرا درآورد. هدف از این برنامه، فراهم آوردن امکان دیدن بهترین برنامه های فصل هنری و به وجود آوردن فضای مناسبی برای تشویق کردن مردم به دیدن باله بود. این برنامه محور تشکیل جشنواره باله ایران قرار گرفت. در نخستین «دو هفته باله» چهار باله کلاسیک و سه باله مدرن اجرا شد، شامل: باله فندق شکن با موسیقی چایکوفسکی و طراحی نورمن مک داول، باله ژیزل با موسیقی آدولف آدام و طراحی ژان کورالی و ژول پرو به کارگردانی آنا هیتون، بالة دریاچة قو با موسیقی چایکوفسکی و طراحی و تنظیم واحنانگ چابوکیانی، تمرین های باله روی ریتم های ایرانی با موسیقی محمد اسماعیلی، آداجیو با موسیقی بنجامین برتین، رؤیای مرد سرگردان با موسیقی گوستاو مالر و دو پرده از باله افسانة آفرینش با موسیقی امانوئل ملیک اصلانیان. دومین جشنواره (۱۳۵۲)، با حضور گروه های مشهور جهانی در کنار گروه ملی باله ایران برگزار شد و آغاز جهانی¬شدن این جشنواره بود. در این دوره، چهار بالة فلیکس بلاسکا از فرانسه، فوارة باغچه سرا با موسیقی آسافیف و طراحی زاخاروف و ناتالیا کنوس از شوروی، دختر خودسر با موسیقی یوهان ویلهلم هرتل و طراحی دیمتری رومانوف از امریکا و ژیزل با موسیقی آدولف آدام اجرا شد. در سومین جشنواره (۱۳۵۳)، سازمان بالۀ ملی ایران باله های سیلفیدها با موسیقی فردریک شوپن و بازسازی انیگا اورازگیلدیوا، آوازهای تنهایی با موسیقی ساموئل باربر و طراحی الوین ایلی، پردة سوم ریموندا با موسیقی گلازوئوف و طراحی باری مورلند و بیژن و منیژه با موسیقی امیرحسین دهلوی و کارگردانی نژاد احمدزاده را اجرا کرد. در بخش بین المللی نیز گروه امین الله حسین باله شهرزاد، گروه باله جدید لندن والس های اشرافی و پراحساس با موسیقی موریس راول و طراحی رونالد هیند و سایه های آبی ملایم با موسیقی گابریل فوره و طراحی پروکوفسکی را اجرا کرد. چهارمین جشنواره با چند سال تأخیر در ۱۳۵۶ برگزار شد که هنرمندان سازمان باله ملی ایران چهار برنامه اجرا کردند: سرناد با موسیقی و کارگردانی پاتریشیا نیری و طراحی جورج بالانشین، مادموازل ژولی با اقتباس از نمایش نامة اگوست یوهان استریندبرگ، به کارگردانی آن ماری لگربرگ و طراحی بیرگیت کولبرگ، جشن فارغ التحصیلی با موسیقی یوهان اشتراوس و کارگردانی نیکلاس بریازوف و دریاچة قو با موسیقی پیتر ایلیچ چایکوفسکی و طراحی و کارگردانی نیکلاس بریازوف. در بخش بین المللی نیز دو گروه آلمانی و هلندی، رقص های دو نفره از بالة زیبای خفته با طراحی ماریوس پتیپا، گایانه با طراحی لیلو گروبر، دن کیشوت با طراحی ماریوس پتیپا، پرندة آتشین با طراحی گریتا کراتکه را اجرا کردند. همچنین باله های رومئو و ژولیت با طراحی یوان کورالی، قویی در حال مرگ با طراحی میشل فوکین، والس با طراحی واسیلی واینون، رقابت با طراحی تام شیلینگ، گروس فوگ با طراحی هانس وان مانن، گام های نوامبر، شب دگرگون، الژیا، تورزو و سستول گیم با طراحی ییری کیلیان به معرض تماشا گذاشته شد.
wikijoo: جشنواره_باله_ایران