جشن مهرگان

خداوند متعال در طول تاریخ پیدایش انسان روی کره زمین تاکنون هیچ انسان هایی را در بین اقوام یهود و عرب و عجم و هیچ قوم دیگری تحت عناوین سوشیان و منجی و ناجی و نبی و پسر و رسول و ولی و هر عنوان دیگری برای تربیت و هدایت معنوی بشر انتخاب و اعزام و ارسال ننموده و در گوش سر هیچ انسانی یک جمله یا جملاتی را تحت عنوان آیه و آیات نجوا و زمزمه نکرده است چه بطور مستقیم و بدون واسطه و چه غیر مستقیم یا باواسطه. همچنین معتقدم که تکالیف سنگین و اعمال دست و پاگیر و بازدارنده رشد و نمّو و بلوغ قوای ادراکی فهم و عقل انسان و کند کننده احساسات و عواطف و افکار و خیالات و در عوض تقویت کننده اوهامات و ابهامات و خرافات از قبیل ستایش و پرستش ؛ نیایش و مناجات ؛ دعا و عبادات ؛ طاعت و بندگی ؛ تسبیح و ذکر ؛ احداث معابد و قربانی حیوانات در اطراف آنها ؛ زیارت اماکن به اصطلاح مقدسه و تعیین قبله گاه و اوقات شرعی از طرف خداوند متعال و به امر وی و از آسمان نازل نشده و بر وجود و هستی انسان تحمیل نگردیده اند بلکه جملگی میراث دوران حاکمیت آیین های بت پرستی بوده و توسط بنیانگذاران ادیان توحیدی و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شرایع دینی اقتباس گردیده و بر گردن و دوش و گرده پیروان نهاده شده اند و آنهم با هدف و قصد و نیت و انگیزه باطنی زنده نگاه داشتن نام و نشان و اثر خویش در ذهن و زبان و خط انسان بخصوص پیروان و در حافظه یا خاطره تاریخ و آنهم نه به تبعیت و پیروی از امر و کلام خداوند متعال بلکه متاثر از پرتوهای وسوسه گر نور ظلمانی آتش سوزان شهوت غریزه طبیعی نام آوری و شهرت طلبی در سطوح زندگی های ابتدایی ایلیاتی و طایفه ای و قبیله ای و قومی در شرائط تاریخی و اعصار مختلف باستان. همچنین بر این باورم که آئین یکتا پرستی از طرف خداوند متعال و به امر وی و از آسمان در جهت رقابت و مقابله و مبارزه با آئین های بت پرستی نازل نشده و بر وجود انسان تحمیل نگردیده است بلکه بر خاسته از دل و زمینه های غنی و حاصلخیز آئین های بت پرستی بوده و فرزند راستین و وارث بر حق و ادامه دهنده راه و کمال نهائی آنها می باشد. لذا این دو آئین و اعمال متناقض و متضاد دیگری از قبیل دینداری و خدا باوری از یک طرف و بیدینی و خدا ناباوری از طرف دیگر در پیشگاه بیکران و بینهایت خداوند متعال که هیچ چیز و هیچ کسی در بیرون و یا در خارج از آن نه وجود دارد و نه می تواند وجود داشته، هم سطح و هم ارز اند و هیچکدام نسبت به دیگری از کوچکترین ارجحیت و برتری و امتیاز خاص و ویژه ای برخوردار نبوده و نمی باشد و نخواهد بود. بر خلاف بینش و باور ادیان توحیدی ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام، من بر این اعتقاد و باور و ایمانم که خداوند متعال در هیچ زمان و بیزمانی و در هیچ مکان و بیمکانی هیچگاه هیچ فرد انسانی را بابت پندارها و گفتار ها و رفتار های بد دنیوی و هیچ بابت دیگری هرگز مورد استنطاق و مؤاخذه و بازخواست و بازجوئی و بازپرسی و ملامت و سرزنش قرار نخواهد داد و هیچ انسانی را به عذاب و سزای جهنمی محکوم و دچار و گرفتار و مبتلا نخواهد نمود. از دیدگاه فردی من آئین ها و ادیان و مذاهب و فرقه ها و حلقه و ایدئولوژی ها فقط در ظاهر و سطح و در حرف دوستدار انسان و خداوند و عدالت و اخلاق و حقیقت اند ، اما در باطن و در زیر سطوح آگاهی و خود آگاهی یعنی بطور ناآگاه دشمن اصلی و سوگند خورده حقیقت و عدالت و اخلاق و آزادی و انسان و انسانیت و خداوند و الوهیت می باشند و آنهم بدون هیچگونه استثنائی. در پایان بر این باورم که شریعت راستین و حقیقی و واقعی خداوند متعال هرگز آئین و دین و مذهب و فرقه و حلقه و ایدئولوژی نبوده و نمی باشد بلکه علم و در راس آنها علوم طبیعی و تجربی و ریاضی هم محض و هم کاربردی و فن آوری های مفید صنعتی و خلاقیت های مدرن هنری. لذا ما ( قندی و شادینه ) مدت هاست که زوج قدیمی و کهنه 《 خدا - دین 》 را از لوح سر و دل و باطن خویش پاک نموده و بجای آن زوج مدرن و نوین 《 خدا - علم 》 جایگزین نموده ایم. پند و اندرز کودکانه ما به آنانیکه در لفظ و کلام شفاهی و کتبی برای عقلانیت و معنویت ارزش قائلند، مفید تر خواهد بود که در قدم اول ایده های اوهامی و ابهامی و خرافی ازقبیل پیاده نمودن قوانین الاهی بر روی کره ارض یا زمین و در بین جوامع بشری را در سر و دل خویش می پرورانند، آنها را پاک کنند و اگر هم آرزوی پنهان و آشکار ایجاد آشتی بین دین و علم را دارند ، بدانند و واقف و آگاه و بیدار و هوشیار باشند که رودخانه های دین و علم هرگز به همدیگر نمی پیوندند و به یک شط عظیم تبدیل نخواهند شد بلکه آب رودخانه دین بتدریج در طول اعصار آینده تبخیر و سرچشمه و بستر و دلتای آن خشک خواهد گردید و فقط رودخانه علم بهمراه فن آوری های مفید صنعتی و خلاقیت های مدرن هنری به آن شط بزرگ تبدیل خواهد گردید. در پایان امیدوارم که سر خوانندگان گرامی را بدرد نیاورده باشم.

دومین جشن بزرگ ایرانیان پس از نوروز است و در میانه سال ایرانی: در مهر روز ( شانزدهم ) از مهر ماه ( ماه هفتم ( میزان ) ) جشن گرفته می شود. آغاز این جشن از روز نخست مهرماه است.
فریدون چو شد بر جهان کامکار - ندانست جز خویشتن شهریار
به رسم کیان تاج و تخت مهی - بیاراست با کاخ شاهنشهی
به روز خجسته سر مهر ماه - به سر برنهاد آن کیانی کلاه
شیوه برگزاری این جشن نیز در سروده های فردوسی آشکار است:
زمانه بی اندوه گشت از بدی - گرفتند هر کس ره بخردی
دل از داوری ها بپرداختند - به آیین یکی جشن نو ساختند
نشستند فرزانگان شادکام - گرفتند هر یک ز یاقوت جام
میِ روشن و چهرهٔ شاه نو - جهان نو ز داد از سرِ ماه نو
بفرمود تا آتش افروختند - همه عنبر و زعفران سوختند
پرستیدن مهرگان دین اوست - تن آسانی و خوردن آیین اوست
اگر یادگارست ازو ماه و مهر - بکوش و به رنج ایچ منمای چهر
در این روز داریوش بر گئومات مغ پیروز می شود و روز پادشاهی داریوش بزرگ نیز می باشد.
نمادها: خورشید ( ایزد مهر ) ، درفش کاویانی، گیاه همیشه سبز، دوستی و مهرورزی
آیین ها: جشن و دید و بازدید، دست افشانی، برافروختن روشنایی ( شمع و آتش ) ، پوشیدن جامگان و تن پوش های ارغوانی، فراهم کردن خوراک ( مانند شیرینی ها و میوه سرخ رنگ ) و نوشیدنی ها ( نوشیدنی گیاه هوم )