جسم روحانی. [ ج ِ م ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قصد از این دو لفظ که در اول قرنتیان ( 15: 44 ) وارد شده جسمی است که بعد از قیامت از شهوات حیوانی و خواهشهای دنیوی عاری باشد و شکلش متغیر نشود بلکه همواره پاک و مقدس باشد و به مصاحبت آن نفسی که مسیح خداوند فدیه آن را ادا نمود قابل تمتع یافتن از جمیع خشنودیهای آسمانی و روحانی می باشد و همان جسم فعلاً در تحت تسلط و اقتدار نفس است لکن آن وقت فقط در تحت تسلط روح خواهد بود. ( از قاموس کتاب مقدس ).
فرهنگ فارسی
قصد از این دو لفظ که در اول قرنتیان ۴۴ : ۱۵ وارد شده جسمی است که بعد از قیامت از شهوات حیوانی و خواهشهای دنیوی عاری باشد و شکلش متغیر نشود بلکه همواره پاک و مقدس باشد و بمصاحبت آن نفسی که مسیح خداوند فدیه آن را ادا نمود قابل تمتع یافتن از جمیع خشنودیهای آسمانی و روحانی می باشد و همان جسم فعلا در تحت تسلط و اقتدار نفس است لکن آن وقت فقط در تحت تسلط روح خواهد بود .
