جسر حسین

لغت نامه دهخدا

جسر حسین. [ ج ِ رِ ح ُ س َ ] ( اِخ ) نام محلی یا پلی به اصفهان. در ترجمه محاسن در ذکر متنزهات اصفهان آمده : قصر خصیب موضوع بر طرف جسر حسین ،... سایر ابنیه علیه و اماکن سنیه که وصف کمال آن در شرح نمی آید. و ابوسعید رستمی در وصف اصفهان گوید :
سقی القصر المغیرة کل دان
اجش الرعد منهل العزالی
الی جسر الحسین فشعب تیم
فاکناف المصلی فالتلال
فجزعی زنرود فقصر یحیی
فمرج الخندقین فذات ضال.
( از ترجمه محاسن اصفهان ).

فرهنگ فارسی

نام محلی یا پلی به اصفهان در ترجمه محاسن در ذکر متنزهات اصفهان آمده : قصر حصب موضوع بر طرف جسر حسین قصر عبدویه بر کنار زمد رود قصر کوهان بماربین قصر صحرا بطهران و سایر ابنیه علیه و اماکن سنیه که وصف کمال آن در شرح نمی آید .

دانشنامه آزاد فارسی

جِسْر، حسین (۱۸۴۵ـ۱۹۰۹)
عالم دینی لبنانی. در طرابلس به دنیا آمد. در این شهر به تحصیل علوم دینی پرداخت. مهم ترین استادش شیخ محمود نشابه بود. وی از حیث دقت نظر در علوم دینی و علوم روز در میان عالمان، تمایز یافت. مدرسۀ الوطنیه را تأسیس کرد ولی دولت عثمانی آن را به رسمیت نشناخت. سید محمد رشید رضا از طلاب همین مدرسه و از شاگردان حسین جسر بود. جسر، پس از نوشتن رسالۀ حمیدیه که به نام سلطان عبدالحمید عثمانی تألیف کرده بود، به دستور وی رتبۀ علمی و نشان افتخار دریافت کرد. سلطان عبدالحمید او را به استانبول فرا خواند تا در شمار شیوخ «یلدز» قرار گیرد. وی پس از چند ماه اقامت در استانبول، به بهانه نامناسب بودن هوای این شهر برای سلامتی اش، به بیروت بازگشت و بعدها تصریح کرد که ترک استانبول به هدف حفظ دیانت بوده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس