جزیره نورثرلی، شبه جزیره ای مصنوعی است که با مساحت ۹۱ جریب فرنگی ( ۳۷ هکتار ) در طول شهر شیکاگو و در دریاچه میشیگان واقع شده است. [ ۱] سایت آسمان نما ادلر، جزیره نورثلی را از طریق یک تنگه باریک در امتداد سولیداریتی درایو به سرزمین اصلی متصل می کند. این خیابان تحت سلطه مجسمه های نئوکلاسیک تادئوش کوشچیوسکو، کارل هاولشک بوروفسکی و کوپرنیکوس است. [ ۲] با تخریب فرودگاه میگزفیلد، جزیره شمالی اکنون بخشی از پردیس موزه است و به پارک تبدیل شده است. این شبه جزیره هم اکنون محل برگزاری کنسرت نیمه موقت، غرفه بانک هانتینگتون، بخشی از محل فرودگاه سابق می باشد.
ایده احداث برای جزیره نورثرلی با " طرح شیکاگو " دانیل برنهام آغاز شد که خواستار ایجاد جزیره نورثرلی به عنوان یک پارک دریاچه ای در انتهای شمالی زنجیره ای پنج جزیره ای بین پارک جکسون و خیابان دوازدهم شد. این تنها سازه کنار دریاچه ای بود که بر اساس طرح ۱۹۰۹ برنهام ساخته شد. جزیره نورثرلی انتهای جنوبی بندر شیکاگو ( بندر کنونی مونرو ) و مرز شرقی بندر برنهام را تشکیل می دهد. با رنگ سبز در طرح اصلی مشخص شده است، این جزیره باید برای لذت عموم پر از درخت و علف باشد. دنیل برنهام در سال ۱۹۱۲ درگذشت. تا سال ۱۹۱۶، ادوارد اچ بنت ، نویسنده طرح شیکاگو، نوشت که یک مکان حاشیه دریاچه برای فرودگاهی که به منطقه تجاری مرکزی خدمات رسانی می کند مناسب ترین است. تا سال ۱۹۲۲، ویلیام هیل تامپسون، شهردار شیکاگو، محل فرودگاه مرکزی شهر در جزیره شمالی را توصیه کرد.
کار ساخت این شبه جزیره در سال ۱۹۲۰ هنگامی آغاز شد که رای دهندگان شیکاگو با صدور اوراق قرضه ۲۰ میلیون دلاری برای ایجاد جزیره شمالی موافقت کردند و ساخت آن تا سال ۱۹۲۵ به پایان رسید. به دلیل رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم، فرودگاه پیشنهادی، که بعداً به نام میگزفیلد نامگذاری شد، تا سال ۱۹۴۶ افتتاح نشد.
مدت کوتاهی بعد در سال ۱۹۳۰ پلانتریوم آدلر ساخته شد و در سالهای ۱۹۳۳–۳۴ این جزیره در مرکز جشنهای جهانی " قرن پیشرفت " قرار داشت. ۲۴ قایق پرنده Savoia - Marchetti S55X ایتالیایی با شرکت در نمایشگاه قرن پیشرفت، تحت فرماندهی ژنرال ایتالو بالبو، اولین پرواز تشکیلات فرا اقیانوس اطلس را بین ایتالیا و شیکاگو انجام می دهند. فقط از قایق های پرنده می توان استفاده کرد زیرا شیکاگو هنوز فرودگاه مناسبی در این نزدیکی نداشت، بجز پارک گرانت، که گهگاه به عنوان نوار فرود مورد استفاده قرار می گرفت. غول نشر محلی مریل سی. میگز از توصیه های قبلی برای تبدیل جزیره شمالی به فرودگاه حمایت کرد، اما ساخت و ساز به دلایل متعددی مانند کمبود بودجه در دوران رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم آغاز نشد. ساخت و ساز آغاز نشد تا اینکه پیشنهاد رقابتی برای میزبانی مقر سازمان ملل متحد در این جزیره در سال ۱۹۴۶ از بین رفت. اداره پیشرفت کارها این جزیره را از طریق بزرگراهی در خیابان ۱۲ در سال ۱۹۳۸ به سرزمین اصلی متصل کرد. در این دوره جزیره شمالی مملو از مسیرها و مسیرهای پیاده روی و همچنین ساحلی در خیابان دوازدهم بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایده احداث برای جزیره نورثرلی با " طرح شیکاگو " دانیل برنهام آغاز شد که خواستار ایجاد جزیره نورثرلی به عنوان یک پارک دریاچه ای در انتهای شمالی زنجیره ای پنج جزیره ای بین پارک جکسون و خیابان دوازدهم شد. این تنها سازه کنار دریاچه ای بود که بر اساس طرح ۱۹۰۹ برنهام ساخته شد. جزیره نورثرلی انتهای جنوبی بندر شیکاگو ( بندر کنونی مونرو ) و مرز شرقی بندر برنهام را تشکیل می دهد. با رنگ سبز در طرح اصلی مشخص شده است، این جزیره باید برای لذت عموم پر از درخت و علف باشد. دنیل برنهام در سال ۱۹۱۲ درگذشت. تا سال ۱۹۱۶، ادوارد اچ بنت ، نویسنده طرح شیکاگو، نوشت که یک مکان حاشیه دریاچه برای فرودگاهی که به منطقه تجاری مرکزی خدمات رسانی می کند مناسب ترین است. تا سال ۱۹۲۲، ویلیام هیل تامپسون، شهردار شیکاگو، محل فرودگاه مرکزی شهر در جزیره شمالی را توصیه کرد.
کار ساخت این شبه جزیره در سال ۱۹۲۰ هنگامی آغاز شد که رای دهندگان شیکاگو با صدور اوراق قرضه ۲۰ میلیون دلاری برای ایجاد جزیره شمالی موافقت کردند و ساخت آن تا سال ۱۹۲۵ به پایان رسید. به دلیل رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم، فرودگاه پیشنهادی، که بعداً به نام میگزفیلد نامگذاری شد، تا سال ۱۹۴۶ افتتاح نشد.
مدت کوتاهی بعد در سال ۱۹۳۰ پلانتریوم آدلر ساخته شد و در سالهای ۱۹۳۳–۳۴ این جزیره در مرکز جشنهای جهانی " قرن پیشرفت " قرار داشت. ۲۴ قایق پرنده Savoia - Marchetti S55X ایتالیایی با شرکت در نمایشگاه قرن پیشرفت، تحت فرماندهی ژنرال ایتالو بالبو، اولین پرواز تشکیلات فرا اقیانوس اطلس را بین ایتالیا و شیکاگو انجام می دهند. فقط از قایق های پرنده می توان استفاده کرد زیرا شیکاگو هنوز فرودگاه مناسبی در این نزدیکی نداشت، بجز پارک گرانت، که گهگاه به عنوان نوار فرود مورد استفاده قرار می گرفت. غول نشر محلی مریل سی. میگز از توصیه های قبلی برای تبدیل جزیره شمالی به فرودگاه حمایت کرد، اما ساخت و ساز به دلایل متعددی مانند کمبود بودجه در دوران رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم آغاز نشد. ساخت و ساز آغاز نشد تا اینکه پیشنهاد رقابتی برای میزبانی مقر سازمان ملل متحد در این جزیره در سال ۱۹۴۶ از بین رفت. اداره پیشرفت کارها این جزیره را از طریق بزرگراهی در خیابان ۱۲ در سال ۱۹۳۸ به سرزمین اصلی متصل کرد. در این دوره جزیره شمالی مملو از مسیرها و مسیرهای پیاده روی و همچنین ساحلی در خیابان دوازدهم بود.
wiki: جزیره نوثرلی