جزلاء. [ ج َ ] ( ع ص ) مؤنث اَجْزَل ، بمعنی شتری که دوشش ریش بود. ( از منتهی الارب ). و رجوع به اجزل شود. || تأنیث جَزْل ، بمعنی جوانمرد بسیاردهش و خردمند محکم رأی. ( از منتهی الارب ). و رجوع به جزل شود. جَزلَة. ( منتهی الارب ). و رجوع به جزلة شود.
