جزر ماندن. [ج َ دَ ] ( مص مرکب ) در جزر ماندن دریا؛ بازگشتن و فرورفتن آب آن. به مجاز، به بالا بازنگشتن : گر یک کف خاک من به دریا ریزند در جزر بماند و دگر مد نکند.
مسیح کاشی ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
در جزر ماندن دریا باز گشتن و فرو رفتن آب آن بمجاز ببالا باز نگشتن .
