جزبه. [ ج َ زَ ب َ / ب ِ ] ( از ع ، اِمص )خشم. غضب. جَزْبَه. ( ناظم الاطباء ). مأخوذ از جذبه ٔتازی. در تداول عامه ، حالتی که جلب ترس و احترام کند. ( یادداشت مؤلف ). گیرایی. تسلط بر کار و افراد. - باجزبه ؛ جزبه دار. آنکه بر کار و افراد زیردست تسلط دارد. رجوع به جزبه دار شود. جزبه. [ ج َ ب َ / ب ِ ] ( از ع ، اِمص ) خشم و غضب. ( ناظم الاطباء ).
