جزایر لانگرهانس ( به انگلیسی: Islets of Langerhans ) مناطقی درون لوزالمعده هستند که هورمون های گلوکاگون، انسولین، آمیلین، سوماتواستاتین، پلی پپتید پانکراسی و گرلین را ترشح می کنند و اهمیت بالایی در متابولیسم گلوکز دارند. [ ۱] [ ۲]
این سلول ها در سال ۱۸۶۹ توسط کالبدشناس - آسیب شناس آلمانی پاول لانگرهانس کشف شدند. جزایر لانگرهانس ۱ تا ۲ درصد از حجم لوزالمعده را تشکیل داده و ۱۰ تا ۱۵ درصد از جریان خون آن را دریافت می کنند. [ ۳] [ ۴]
حدود یک میلیون از این جزایر در لوزالمعدهٔ یک انسان بالغ وجود دارد که هر یک از آن ها به طور میانگین، ۰/۲ میلی متر قطر دارد. [ ۵] هر کدام از جزایر لانگرهانس، توسط کپسولی از رشته های نازک بافت همبند از بافت های دیگر لوزالمعده، جدا می شود. [ ۶]
هورمون های تولیدشده در جزایر پانکراس به طور مستقیم توسط ( حداقل ) پنج نوع سلول به جریان خون ترشح می شوند. در رَت ها، انواع سلول های درون ریز جزایر لانگرهانس، شامل انواع زیر هستند:[ ۷]
• سلول های آلفا ( تولیدکنندهٔ گلوکاگون، ۱۵ تا ۲۰ درصد کل سلول ها )
• سلول های بتا ( تولیدکنندهٔ انسولین و آمیلین، ۶۵ تا ۸۰ درصد کل سلول ها )
• سلول های دلتا ( تولیدکنندهٔ سوماتواستاتین، سه تا ده درصد کل سلول ها )
• سلول های گاما یا PP ( تولیدکنندهٔ پلی پپتید پانکراسی، سه تا پنج درصد کل سلول ها )
• سلول های اپسیلون ( تولیدکنندهٔ گرلین، کمتر از یک درصد کل سلول ها )
نسبت سلول های بتا در جزایر لانگرهانس، بسته به گونه متفاوت است. این تعداد در انسان حدود 40 – ۵۰ درصد است. علاوه بر سلول های تولیدکننده هورمون، سلول های استرومایی ( فیبروبلاست ها ) ، سلول های عروقی ( سلول های اندوتلیال، پریسیت ها ) ، سلول های ایمنی ( گرانولوسیت ها، لنفوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک ) و سلول های عصبی در جزایر لانگرهانس، وجود دارند. [ ۸] مقدار زیادی خون از جزایر لانگرهانس عبور می کند. در هر دقیقه به ازای هر ۱ گرم از جزایر لانگرهانس، 5 – ۶ میلی لیتر خون در آن ها جریان پیدا می کند. این میزان، تا ۱۵ برابر بیشتر از بافت برون ریز لوزالمعده است. [ ۹]
این جزایر می توانند از طریق ارتباط پاراکراین و اتوکراین بر یکدیگر تأثیر بگذارند و سلول های بتا به طور الکتریکی با ۶ تا ۷ سلول بتای دیگر، جفت می شوند، اما نه به انواع سلول های دیگر. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین سلول ها در سال ۱۸۶۹ توسط کالبدشناس - آسیب شناس آلمانی پاول لانگرهانس کشف شدند. جزایر لانگرهانس ۱ تا ۲ درصد از حجم لوزالمعده را تشکیل داده و ۱۰ تا ۱۵ درصد از جریان خون آن را دریافت می کنند. [ ۳] [ ۴]
حدود یک میلیون از این جزایر در لوزالمعدهٔ یک انسان بالغ وجود دارد که هر یک از آن ها به طور میانگین، ۰/۲ میلی متر قطر دارد. [ ۵] هر کدام از جزایر لانگرهانس، توسط کپسولی از رشته های نازک بافت همبند از بافت های دیگر لوزالمعده، جدا می شود. [ ۶]
هورمون های تولیدشده در جزایر پانکراس به طور مستقیم توسط ( حداقل ) پنج نوع سلول به جریان خون ترشح می شوند. در رَت ها، انواع سلول های درون ریز جزایر لانگرهانس، شامل انواع زیر هستند:[ ۷]
• سلول های آلفا ( تولیدکنندهٔ گلوکاگون، ۱۵ تا ۲۰ درصد کل سلول ها )
• سلول های بتا ( تولیدکنندهٔ انسولین و آمیلین، ۶۵ تا ۸۰ درصد کل سلول ها )
• سلول های دلتا ( تولیدکنندهٔ سوماتواستاتین، سه تا ده درصد کل سلول ها )
• سلول های گاما یا PP ( تولیدکنندهٔ پلی پپتید پانکراسی، سه تا پنج درصد کل سلول ها )
• سلول های اپسیلون ( تولیدکنندهٔ گرلین، کمتر از یک درصد کل سلول ها )
نسبت سلول های بتا در جزایر لانگرهانس، بسته به گونه متفاوت است. این تعداد در انسان حدود 40 – ۵۰ درصد است. علاوه بر سلول های تولیدکننده هورمون، سلول های استرومایی ( فیبروبلاست ها ) ، سلول های عروقی ( سلول های اندوتلیال، پریسیت ها ) ، سلول های ایمنی ( گرانولوسیت ها، لنفوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک ) و سلول های عصبی در جزایر لانگرهانس، وجود دارند. [ ۸] مقدار زیادی خون از جزایر لانگرهانس عبور می کند. در هر دقیقه به ازای هر ۱ گرم از جزایر لانگرهانس، 5 – ۶ میلی لیتر خون در آن ها جریان پیدا می کند. این میزان، تا ۱۵ برابر بیشتر از بافت برون ریز لوزالمعده است. [ ۹]
این جزایر می توانند از طریق ارتباط پاراکراین و اتوکراین بر یکدیگر تأثیر بگذارند و سلول های بتا به طور الکتریکی با ۶ تا ۷ سلول بتای دیگر، جفت می شوند، اما نه به انواع سلول های دیگر. [ ۱۰]
wiki: جزایر لانگرهانس