جزء

آن دو بُعد انسانی در هندوستان شاکتی و شیوا و در ایران میترا و وارونه نامیده شده اند. عاشق معشوق های بنیادی و خودی و یا نیمزوج های آسمانی و جاودانه.
در زیر این حقیقت ژرف، حقیقت ژرف دیگری نهفته و آن اینکه هرکدام از بازو های این سمبل های دارای چهار نقطه مستقل و یک نقطه مشترک یعنی هرکدام دارای پنج نقطه می باشند. دو نقطه ابتدا و انتها ، دو نقطه شکست و یک نقطه مشترک. این پنج نقطه روی هرکدام از غلاب ها حاکی از این حقیقت ژرف بوده و هستند که هر فرد انسانی در مجموع دارای ده بُعد انسانی بر رویهم می باشد؛ یکی واقعی ، تجربی، پدیدار شده یا فنومنی و نُه تا غیر واقعی، غیر تجربی و پدیدار نشده یا نوومنی. علاوه برین، هر فرد انسانی دارای پنج میل جنسی می باشد؛ یکی اصلی و آشکار که ریشه در پوسته و چهار تا فرعی و پنهانی که ریشه در مغز صدف دهن بسته غریزه جنسی دارند. در اینجا مفید خواهد بود که بین معانی واژه های فرا باستانی نئومن و نوومن فرق و تمیز قائل شویم. در همین زمینه لازم به اشاره میدانم که واژه های اوستائی 《خویدوده》 و 《آژی ده اکه》 به زبان قوم ماد به ترتیب به معنای زیر بوده اند: خود تو ده تائی؛ زندگانی های دهگانه آسمانی . امروز و آینده میتوانیم یقین داشته و مطمئن باشیم که ترجمه و تفسیر این واژه ها توسط مورخین یونانی و اندیشمندان و متفکرین پارسی زبان و خودی بصورت های ازدواج با محارم و اژدها و ضحاک، بنیادی ترین خطا و گمراهه روی در ترجمه و تفسیر محسوب می شوند. از طرفی دیگر شرح و توضیح چگونگی چرخیدن چرخه تولد و مرگ هندوان به روش تناسخ و تفسیر گردش گردونه مهر به گردش خورشید به دور زمین، هردو به یک سهم مساوی باطل و گمراه کننده بوده و می باشند. در همین رابطه میتوان مطمئن بود که واژه فارسی ماده در اصل و ریشه به معنای خمیر مایه ساختاری واقعیت و طبیعت نبوده بلکه به شکل ما ۱۰ بوده و واژه ایده هم ریشه در زبان یونانی نداشته بلکه به شکل ای ده مخفف این ۱۰ بوده و ضمیر دوم شخص مفرد این، اشاره به هر فرد انسانی و هر موجود دیگری داشته و دارد. عنوان قوم ماد بصورت جمع مادها هم در اصل و ریشه به شکل 《ما ۱۰ آ 》، به این معنا که هر کدام از ما افراد انسانی در ازل و در آفرینش اولیه همین دنیا در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی، اعتدال و نظم و هماهنگی با کمیت و کیفیت بهشت برین، به شکل خانواده های ده عضوی مشتمل بر پنج مرد و پنج زن خودی در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی، توانائی و دانائی و هنرمندی آفریده شده و هرکدام از عشق و زندگی جاودانه برخوردار گردیده ایم. همچنین لازم به اشاره می دانم که واژه رمزی قرآنی 《مائده 》 در اصل و ریشه به معنای طعام و خوان و سفره آسمانی نبوده بلکه بصورت 《ما آ ۱۰ 》 بوده. با پیدایش داستان بابا آدم و ننه حوای ادیان ابراهیمی و داستان گائومرت اوستائی ، بر روی آن بینش ها و باور های حقیقی آنچنان سر پوش گذاشته شده که نور آن ایده های درخشان طوری پنهان گردیده که رهائی از آنها ( مثل گیر کردن ذرات نور در سیاه چاله ها ) به ظاهر محال و غیر ممکن به نظر میرسد. در پایان کلام کودکانه امروز خود، لازم به اشاره میدانم که واژه دهّر هم در اصل و ریشه به زبان فارسی بوده و سپس به زبان سانسکریت راه یافته. این واژه رمزی ( مملو از راز و رمز و کُد ) توسط خردمندان گم نام ایرانی به دو روش تلفظ و بیان می گردیده: یکی ده هر ، به این معنا که هر فرد انسانی و هر موجود دیگری ده تائی می باشد. دیگری یکبار از چپ و یکبار از راست تا وسط یعنی تا حرف ه به شکل دو کلمه و پشت سر هم بیان می گردیده بصورت : ده ره ؛ ره ده، که تفسیر آن خارج از توان این کامنت کوتاه یا این پیامک و این فرصت اندک می باشد.

2 - جز joz این واژه در پهلوی اوز uz و جود jud بوده به معنی جدا، مگر، استثنا.
3 - جزو ( بخش ) . این واژه همان جزء عربی است.

نکته2 ) : می توان کارواژه ( پاروَستن ) و همچنین واژگانی چون ( پاروَسته ) و. . . را بکار گرفت.