جریان استوکس ( به پاس قدردانی از زحمات جورج گابریل استوکس ) که نام های جریان خزشی یا حرکت با عدد رینولدز پایین نیز به آن گفته می شود گونه ای از جریان سیال است که در آن نیروهای ادواکسیون اینرسی در قیاس با نیروهای ناشی از لزجت مقادیر کوچک تری دارند؛ به بیانی دیگر، عدد رینولدز در این گونه جریان ها کوچک تر از یک خواهد بود. محتمل ترین وضعیت برای رخ دادن این رژیم جریانی، کم بودن اندازهٔ سرعت جریان برای سیالی با لزجت بالاست. هم چنین در شرایطی که طول مشخصه سیستم بسیار کوچک می شود نیز رژیم جریانی به سوی وضعیت استوکسی متمایل خواهد شد. چنین رژیم جریانی نخستین بار به منظور تشریح نظریه روان کاری ( روغن کاری ) به کار رفت. از جمله پدیده های طبیعی که چنین رژیم جریانی در آن ها غالب است می توان به حرکت میکروارگانیسم ها و اسپرم ها و جریان گدازه های آتش فشانی اشاره کرد. در صنعت نیز حرکت سیالات رنگی و پلیمری، جریان سیالات درون یاتاقان ها، تجهیزات میکروالکترومکانیکی و میکروفلوئیک ها معمولاً توسط جریان استوکسی قابل تشریح و بررسی است.
معادله حرکت جریان استوکسی که معادلات استوکس نیز نامیده می شوند، شکل خطی سازی شده معادلات ناویر - استوکس هستند که می توان آن ها را به کمک روش های مختلف شناخته شده برای معادلات دیفرانسیل خطی حل کرد. تابع گرین اولیه جریان استوکس که استوکس لِت نامیده می شود به کمک یک نیروی نقطه ای قرار گرفته در جریان استوکس به دست می آید. با مشتق گیری از تابع گرین جریان استوکس سایر حل های اساسی این جریان به دست می آیند.
نخستین بار حل های اساسی نیروی نقطه ای در جریان پایدار استوکسی توسط برنده جایزه نوبل، هندریک لورنتز، در سال ۱۸۹۶ به دست آورده شد. از این راه حل ها هم اکنون با نام استوکس لِت یاد می شود. نخستین بار هانکوک در سال ۱۹۵۳ چنین اصطلاحی را برای این راه حل ها به کار برد.
معادله حرکت جریان استوکسی را می توان با خطی سازی معادلات ناویر - استوکس در حالت پایا به دست آورد. نیروهای اینرسی در مقایسه با نیروهای لزجت ناچیز فرض می شوند و در نتیجه عبارات مربوط به اینرسی از معادله بالانس ممنتوم حذف و به شکل ساده شده زیر تقلیل می یابد:
در این معادله P تانسور تنش کوشی است که تنش های لزجی و فشاری را دربرمی گیرد. f نیز نشانگر هرگونه نیروی حجمی ( نیروهای غیرتماسی ناشی از میدان هایی نظیر ثقل، الکتریسیته و مغناطیس ) است. در شکل کلی تر معادله استوکس، بقای جرم نیز در نظر گرفته می شود و آن را به صورت زیر نشان می دهند
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمعادله حرکت جریان استوکسی که معادلات استوکس نیز نامیده می شوند، شکل خطی سازی شده معادلات ناویر - استوکس هستند که می توان آن ها را به کمک روش های مختلف شناخته شده برای معادلات دیفرانسیل خطی حل کرد. تابع گرین اولیه جریان استوکس که استوکس لِت نامیده می شود به کمک یک نیروی نقطه ای قرار گرفته در جریان استوکس به دست می آید. با مشتق گیری از تابع گرین جریان استوکس سایر حل های اساسی این جریان به دست می آیند.
نخستین بار حل های اساسی نیروی نقطه ای در جریان پایدار استوکسی توسط برنده جایزه نوبل، هندریک لورنتز، در سال ۱۸۹۶ به دست آورده شد. از این راه حل ها هم اکنون با نام استوکس لِت یاد می شود. نخستین بار هانکوک در سال ۱۹۵۳ چنین اصطلاحی را برای این راه حل ها به کار برد.
معادله حرکت جریان استوکسی را می توان با خطی سازی معادلات ناویر - استوکس در حالت پایا به دست آورد. نیروهای اینرسی در مقایسه با نیروهای لزجت ناچیز فرض می شوند و در نتیجه عبارات مربوط به اینرسی از معادله بالانس ممنتوم حذف و به شکل ساده شده زیر تقلیل می یابد:
در این معادله P تانسور تنش کوشی است که تنش های لزجی و فشاری را دربرمی گیرد. f نیز نشانگر هرگونه نیروی حجمی ( نیروهای غیرتماسی ناشی از میدان هایی نظیر ثقل، الکتریسیته و مغناطیس ) است. در شکل کلی تر معادله استوکس، بقای جرم نیز در نظر گرفته می شود و آن را به صورت زیر نشان می دهند
wiki: جریان استوکس