جریان اذراواری

جریان آذرآواری. یک جریان آذرآواری جریانی از گاز داغ و سنگ با سرعت زیاد است که می تواند با سرعت حداکثر ۷۰۰ کیلومتر در ساعت از آتشفشان به بیرون رانده شود. دمای گاز می تواند به ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد برسد. جریان های آذرآواری معمولاً نزدیک سطح زمین و به سمت پایین کوه حرکت می کنند یا تحت نیروی جاذبه به طرفین گسترش می یابند. سرعت آن ها به چگالی جریان، نرخ خروجی آتشفشان و شیب کوه بستگی دارد. آنها یک نتیجهٔ معمول و ویرانگر ناشی از فوران های آتشفشانی انفجاری هستند.
جریان های آذراواری که حاوی نسبت بسیار بیشتری از گاز به سنگ هستند به عنوان "جریان های چگالی پیکلاکلاستی کاملاً رقیق" یا موج های پلاکلاستی شناخته می شوند. تراکم کمتر گاهی اوقات به آنها اجازه می دهد تا از روی ویژگی های توپوگرافی بالاتر یا آب مانند پشته ها ، تپه ها ، رودخانه ها و دریاها عبور کنند. همچنین ممکن است حاوی بخار ، آب و سنگ در کمتر از 250 درجه سانتیگراد ( 482 درجه فارنهایت ) باشند. اینها در مقایسه با سایر جریانها "سرد" نامیده می شوند ، گرچه دما هنوز کشنده است. هنگامی که فوران از دریچه ای در زیر یک دریاچه کم عمق یا دریا رخ می دهد ، امواج تیروکلاستیک سرد می تواند رخ دهد. جبهه های برخی از جریان های چگالی آذراواری کاملاً رقیق هستند. به عنوان مثال ، در هنگام فوران کوه پله در سال 1902 ، یک جریان کاملاً رقیق شهر سنت پیر را تحت فشار قرار داد و تقریباً 30، 000 نفر را کشت.