جریئه
لغت نامه دهخدا
جریئة. [ ج َ ءَ ]( ع اِ ) کمینگاه صیاد. ( ناظم الاطباء ). خانه سنگی که ددان را در آن شکار کنند. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). خانه سنگی که سنگی بر بالای در آن باشد و گوشتی در آن نهند و چون درنده ای برای خوردن گوشت به آن وارد شود سنگ بر در خانه قرار گیرد و راه را مسدود سازد. ( از تاج العروس ). ج ، جَرائی. ( از تاج العروس ) ( متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). وزن مزبور در جمع این کلمه نادر و غیرقیاسی است و جمع قیاسی آن «جَرایا» است. ( از اقرب الموارد ) ( از تاج العروس ). || تأنیث جَری ٔ. دلاور و شجاع. ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
یک فحش عربی که به زنان می دهند ولی معنی اش را نیافتم.