جروم کیگان

جروم کیگان (1929- ) (Jerome Kagan)
روان شناس امریکایی و استاد روان شناسی در دانشگاه هاروارد. او به عنوان پیشگام اصلی در زمینۀ «روان شناسی رشد» شناخته می شود و از جمله روان شناسان برجستۀ قرن بیستم در این حوزه است.
در نیوآرک، نیوجرسی، متولد شد و در دانشگاه های راتگرز و ییل تحصیل کرد.در حدود سال های 1957 تا 1964 وپیش از شروع تدریس در دانشگاه ییل، تحقیقاتی را در حوزۀ روان شناسی رشددر موسسۀ فِلزِ اوهایوبه انجام رساند. همچنین، در موضوع رشد کودک نیز او تحقیقاتی انجام داده است که در برخی کتاب هایش به طور مستند ارائه شده است،نظیر:رشد فردی، رشد کودکو ماهیت کودک.
او نشان داده است که خلق و خوی نوزاد در طول زمان کاملاً پایدار است. بر این اساس، برخی رفتارهای خاص در دوران کودکی، به عنوان عامل پیش بینی کننده برای برخی الگوهای خاص رفتارهای دیگر در نوجوانی به کار گرفته می شود.
کیگان کارهای گسترده ای را در مورد خلق و خو انجام داده و در زمینۀاحساسات و عواطف،نگرش های مهمیرا ارائه نموده است. او در رتبۀ بیست و دوم شاخص ترین روان شناسانِ قرن بیستم ودرست بالای نام کارل یونگ، قرار گرفته است. او همچنین جوایز متعددیکسب کرده که از آن جمله می توان به این موارد اشاره نمود: جایزۀ هوفهایمر انجمن روان پزشکی امریکا (1963)، و جایزۀ جی استنلی هالو جایزۀ علمی برجستۀانجمن روان شناسی امریکا (1995).