جرو
لغت نامه دهخدا
جرو. [ ج ِرْوْ] ( ع اِ ) بچه سباع چون سگ و گرگ وخرس و شیر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). جَرو. جُرو. در تمام معانی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). رجوع بکلمات مزبور شود.
جرو. [ ج ُرْوْ ] ( ع اِ )بچه سباع چون سگ و گرگ و خرس و مانند آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از ذیل اقرب الموارد ). جَرو. جِرو در تمام معانی. رجوع بجَرو شود.
جرو.[ ج ِ ] ( ص ) در تداول عامه ، آنکه در بازیها بسیار جربزند. آنکه عادت به جر زدن دارد. آنکه در هر بازی یا قولی جر بزند. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به جر شود.بیشتر بخوانید ...
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید