جرمی کوربین

کوربین در چیپنهام ویلتشر متولد شد. پدرش «دیوید» مهندس برق و مادرش «نائومی» معلم ریاضی بود. پدر و مادرش از فعالان صلح بودند و در طول جنگ داخلی اسپانیا با یکدیگر آشنا شده بودند. در هفت سالگی به همراه خانواده به شروپ شر نقل مکان کرد و در نیوپورت، شروپ شر به مدرسه رفت.
وی پس از پایان تحصیل در مدرسه گرامر آدامز دو سال به جامائیکا رفت و در آن جا برای یک سازمان خیریه بین المللی کار کرد که از دید خود تجربه با ارزشی بوده است.
او پس از حدود دو سال اقامت در کشور جامائیکا، به بریتانیا بازگشت و وارد فعالیت های اتحادیه های کارگری شد. او نمایندگی چند اتحادیه کارگری را بر عهده گرفت. او همچنین عضو و کارمند اتحادیه ملی کارکنان بخش عمومی و اتحادیه ملی خیاطان و صنف پوشاک شد.
او پس از یک سال تحصیل در دانشگاه پورتسموث، به خاطر مشاجراتی با استادان خود بر سر برنامه های درسی، دانشگاه را رها کرد.
در ۱۹۷۴ با موفقیت در انتخابات محلی، به عضویت شورای منطقه هرینگی لندن درآمد و مدتی بعد دبیر حزب کارگر در حوزه انتخابیه هورنزی شد و تا ۱۹۸۳ که به نمایندگی پارلمان انتخاب شد، فعالیت در هر دو منصب را ادامه داد.
کوربین تا پیش از ۲۰۱۵، یک نماینده معمولی پارلمان بود که در ردیف اول ( جایگاه وزرای کابینه یا وزرای دولت در سایه ) نمی نشست و به کنشگری و تمرد از ناظم حزب شناخته می شد.
بحران مالی ۲۰۰۸–۲۰۰۷ و پیامدهای آن مانند کاهش بودجه های رفاهی و خدماتی و آموزشی، باعث احیای عقاید چپ و ظهور کوربین در سیاست بریتانیا شد.
پس از شکست حزب کارگر در انتخابات مجلس عوام بریتانیا در سال ۲۰۱۵ و استعفای اد میلیبند، کوربین خود را برای رهبری حزب کارگر، نامزد کرد. او در ابتدا فقط توانست موافقت ۳۵ هم حزبی اش را برای قرار گرفتن نامش در برگه های رأی جلب کند. وی که در ابتدا به عنوان یک نامزد حاشیه ای تصور می شد، در نظرسنجی های مردمی به عنوان پیشتاز رقابت ها مطرح شد و توانست حمایت اکثر اتحادیه های کارگری وابسته به حزب را جلب کند. وی در سپتامبر ۲۰۱۵ با کسب ۵۹٫۵ درصد از آراء به عنوان رهبر حزب کارگر انتخاب شد. برگزیده شدن او از سوی مردم، نشانگر بازگشت سیاست های جناح چپ به حزب کارگر بود. سیاست هایی که در دوران تونی بلر به دست فراموشی سپرده شده بود.