جرم یقه سفید در اشارات حقوقی و قانونی دلالت بر سوءاستفاده افراد بلندپایه از موقعیت و مقام خود است که بیشتر با جرایم مالی همراه است. این نظریه نخستین بار در مبحث جرم شناسی توسط جرم شناس آمریکایی ادوین ساترلند در دهه ۵۰ میلادی مطرح شد.
بر اساس تفکرات وی جرم های یقه سفید بیانگر فعالیت های غیرقانونی است که از اشخاص سرشناس و درخور احترام صوری و طبقهٔ بالاتر جامعه سر می زند. شغل و موقعیت اجتماعی و اشرافی این دسته از جنایتکاران ایجاب می کند که مانند طبقه ممتاز جامعه بهترین و گرانبهاترین لباس با یقه سفید بر تن پوشند و صورت ظاهرشان موجب شود تا مردم به آن ها گمان بد نبرند و چپاول و غارتگری را دون شان انگارند. [ ۱]
نمونه های جرم یقه سفید شامل کلاهبرداری، رشوه خواری، ترفند پانزی، معاملات نهانی، اختلاس، جرایم اینترنتی، نقض قوانین حق تکثیر، پول شویی، سرقت هویت، و جعل سند و مدرک است.
به طور کلی جرم شناسی مدرن محدودیت جرم را به مرجع مردود می داند، و به جای آن؛ نوع جرم و موضوع طبقه بندی با توجه به ویژگی مجرم را درخور بررسی می داند:
• با توجه به نوع جرم، به عنوان مثال، سرقت اموال، جرایم اقتصادی، و دیگر جرم های جنایی شرکت های بزرگ مانند نقض محیط زیست و قانون بهداشت و ایمنی. برخی از جرم و جنایت ها، تنها به دلیل و از راه هویت مجرم ممکن است، به عنوان مثال، پول شویی فراملّی نیاز به مشارکت کارمندان عالی رتبه شاغل در بانک ها دارد. اما اف بی آی در این مورد رویکرد باریکی اتخاذ کرده، تعریف جرم یقه سفید را به «اعمال غیرقانونی که توسط فریب، پنهان کاری، یا نقض اعتماد، و آنچه که نتیجهٔ نرم افزار یا تهدید، فشارهای جسمی یا خشونت نباشد» محدود می کند ( ۱۹۸۹، ۳ ) . این رویکرد در ایالات متحده تقریباً فراگیر شده است؛ نگه داری سوابق در به اندازهٔ کافی جمع آوری کردن داده ها در بارهٔ وضعیت اجتماعی - اقتصادی مجرمان صورت نمی گیرد که این به نوبهٔ خود، برای تحقیقات و ارزیابی سیاست ها مشکل ساز است. در حالی که میزان واقعی و هزینهٔ جرم های یقه سفید ناشناخته مانده، اف بی آی و انجمن بازرسان تقلب ( ACFE ) برآورد می کنند که هزینهٔ سالانهٔ آن در ایالات متحده بین ۳۰۰ و ۶۶۰٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار است ( ۲۰۰۹ ) . [ ۲]
• با توجه به نوع مجرم، به عنوان مثال، طبقهٔ اجتماعی یا وضعیت اجتماعی - اقتصادی بالای بزهکار، قرار داشتن در مواضع اعتماد یا موقعیت شغلی، یا صلاحیت علمی، تحقیق در مورد انگیزه برای رفتار مجرمانه، به عنوان مثال، حرص و طمع، یا ترس از دست دادن وجهه اگر مشکلات اقتصادی روشن شود. «نوشتهٔ شوور و رایت ( ۲۰۰۰ ) » اشاره به ضرورت بی طرفی یک جرم و آنگونه که به عنوان یک قانون به تصویب رسیده دارد. این تقریباً به ناچار توصیف انتزاعی رفتار، و نه با اشاره به شخصیت افراد انجام دندهٔ آن است؛ بنابراین، تنها راهی که یک جرم و جنایت می تواند از دیگری متفاوت باشد در پیشینه ها و ویژگی های عاملان آن است. اغلب، اگر نه همهٔ مجرمان یقه سفید توسط صاحبان امتیاز است، که بیشتر آن با ریشه در نابرابری طبقاتی مشخص شده است.
• توسط «فرهنگ سازمانی» به جای «مجرم» یا «جرم» که با جرایم سازمان یافته یافته همپوشانی دارد. ( اپلبام و چامبلیس ) در این مورد یک تعریف دو قسمتی ارائه می دهد:[ ۳]
• آن جرم شغلی که مرتکب آن را برای ترویج منافع شخصی، با تغییر سوابق و نشان دادن صورت حساب بیش از اندازه، یا با کلاه برداری از مشتریان توسط ارائه دهندگان حرفه ای خدمات.
• جرم و جنایت سازمان یافته یا سازمانی زمانی است که مدیران شرکت ها اقدامات جنایی به نفع شرکت خود را با صورت حساب بیش از اندازه، تبانی در قیمت گزاری، تبلیغات نادرست، و دیگر قداماتی از این دست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر اساس تفکرات وی جرم های یقه سفید بیانگر فعالیت های غیرقانونی است که از اشخاص سرشناس و درخور احترام صوری و طبقهٔ بالاتر جامعه سر می زند. شغل و موقعیت اجتماعی و اشرافی این دسته از جنایتکاران ایجاب می کند که مانند طبقه ممتاز جامعه بهترین و گرانبهاترین لباس با یقه سفید بر تن پوشند و صورت ظاهرشان موجب شود تا مردم به آن ها گمان بد نبرند و چپاول و غارتگری را دون شان انگارند. [ ۱]
نمونه های جرم یقه سفید شامل کلاهبرداری، رشوه خواری، ترفند پانزی، معاملات نهانی، اختلاس، جرایم اینترنتی، نقض قوانین حق تکثیر، پول شویی، سرقت هویت، و جعل سند و مدرک است.
به طور کلی جرم شناسی مدرن محدودیت جرم را به مرجع مردود می داند، و به جای آن؛ نوع جرم و موضوع طبقه بندی با توجه به ویژگی مجرم را درخور بررسی می داند:
• با توجه به نوع جرم، به عنوان مثال، سرقت اموال، جرایم اقتصادی، و دیگر جرم های جنایی شرکت های بزرگ مانند نقض محیط زیست و قانون بهداشت و ایمنی. برخی از جرم و جنایت ها، تنها به دلیل و از راه هویت مجرم ممکن است، به عنوان مثال، پول شویی فراملّی نیاز به مشارکت کارمندان عالی رتبه شاغل در بانک ها دارد. اما اف بی آی در این مورد رویکرد باریکی اتخاذ کرده، تعریف جرم یقه سفید را به «اعمال غیرقانونی که توسط فریب، پنهان کاری، یا نقض اعتماد، و آنچه که نتیجهٔ نرم افزار یا تهدید، فشارهای جسمی یا خشونت نباشد» محدود می کند ( ۱۹۸۹، ۳ ) . این رویکرد در ایالات متحده تقریباً فراگیر شده است؛ نگه داری سوابق در به اندازهٔ کافی جمع آوری کردن داده ها در بارهٔ وضعیت اجتماعی - اقتصادی مجرمان صورت نمی گیرد که این به نوبهٔ خود، برای تحقیقات و ارزیابی سیاست ها مشکل ساز است. در حالی که میزان واقعی و هزینهٔ جرم های یقه سفید ناشناخته مانده، اف بی آی و انجمن بازرسان تقلب ( ACFE ) برآورد می کنند که هزینهٔ سالانهٔ آن در ایالات متحده بین ۳۰۰ و ۶۶۰٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار است ( ۲۰۰۹ ) . [ ۲]
• با توجه به نوع مجرم، به عنوان مثال، طبقهٔ اجتماعی یا وضعیت اجتماعی - اقتصادی بالای بزهکار، قرار داشتن در مواضع اعتماد یا موقعیت شغلی، یا صلاحیت علمی، تحقیق در مورد انگیزه برای رفتار مجرمانه، به عنوان مثال، حرص و طمع، یا ترس از دست دادن وجهه اگر مشکلات اقتصادی روشن شود. «نوشتهٔ شوور و رایت ( ۲۰۰۰ ) » اشاره به ضرورت بی طرفی یک جرم و آنگونه که به عنوان یک قانون به تصویب رسیده دارد. این تقریباً به ناچار توصیف انتزاعی رفتار، و نه با اشاره به شخصیت افراد انجام دندهٔ آن است؛ بنابراین، تنها راهی که یک جرم و جنایت می تواند از دیگری متفاوت باشد در پیشینه ها و ویژگی های عاملان آن است. اغلب، اگر نه همهٔ مجرمان یقه سفید توسط صاحبان امتیاز است، که بیشتر آن با ریشه در نابرابری طبقاتی مشخص شده است.
• توسط «فرهنگ سازمانی» به جای «مجرم» یا «جرم» که با جرایم سازمان یافته یافته همپوشانی دارد. ( اپلبام و چامبلیس ) در این مورد یک تعریف دو قسمتی ارائه می دهد:[ ۳]
• آن جرم شغلی که مرتکب آن را برای ترویج منافع شخصی، با تغییر سوابق و نشان دادن صورت حساب بیش از اندازه، یا با کلاه برداری از مشتریان توسط ارائه دهندگان حرفه ای خدمات.
• جرم و جنایت سازمان یافته یا سازمانی زمانی است که مدیران شرکت ها اقدامات جنایی به نفع شرکت خود را با صورت حساب بیش از اندازه، تبانی در قیمت گزاری، تبلیغات نادرست، و دیگر قداماتی از این دست.
wiki: جرم یقه سفید