جرقویه ای

جَرقویه ای
جَرقویه ایاز گویش های مرکزی ایران که مردم دهستان جرقویه (سُفلی و علیا) به آن سخن می گویند. فرق مختصری بین گویش سفلی و علیا وجود دارد. این گویش با کوه پایه ای، وزنه ای و زفره ای نزدیکی دارد. هم خوان ها همانند هم خوان های فارسی هستند. اغلب به جای /b/ در کوه پایه ای /v/ به کار می رود: vare «بره»، varf «برف»؛ صامت /h/ جای خود را به مصوت کشیده می دهد. در جرقویه ای مثل گویش های ایرانی غربی /z/ به جای /d/ انتخاب شده است. همچنین /r/ در «روباه» به /l/ تغییر کرده است: luba؛ در جرقویه جنس دستوری وجود ندارد. در این گویش تکیه بیشتر روی هجای اول است. در مورد ماضی ساده نیز تکیه روی هجای اول اما در ماضی نقلی روی هجای دوم است. پیشوند نمود تام (ماضی)، be- است. برخی از واژگان جرقویه یی: ewr «اَبر»، puwa «پدر» و kelak «اجاق».