جرقه نگاری استخوان

جرقه نگاری استخوان یک تکنیک پزشکی هسته ای تصویربرداری از استخوان است. که می تواند به تشخیص برخی از شرایط استخوانی، از جمله سرطان استخوان یا متاستاز، محل التهاب استخوان و شکستگی ( که ممکن است در تصاویر X - ray سنتی دیده نشود ) و عفونت استخوان کمک کند. [ ۱]
داروهای هسته ای تصویربرداری عملکردی را ارائه می دهد و اجازه می دهد تا تجدید حیات متابولیسم استخوان یا بازسازی مجدد استخوان، که اکثر روش های تصویربرداری دیگر ( مانند توموگرافی کامپیوتری اشعه ایکس، CT ) نمی توانند آن را نشان دهند. [ ۲] [ ۳] برای تصویربرداری از متابولیسم غیرطبیعی در استخوان ها جرقه نگاری استخوان با توموگرافی انتشار پوزیترون ( PET ) رقابت می کند، اما روش جرقه نگاری استخوان به مراتب ارزان تر است. [ ۴] جرقه نگاری استخوان دارای حساسیت بالاتری است. [ ۵]
برخی از اولین تحقیقات در مورد متابولیسم اسکلت توسط گئورگ دو هوسی در دهه ۱۹۳۰، با استفاده از فسفر ۳۲ و توسط چارلز پکر در دهه ۱۹۴۰ انجام شده است. [ ۶] [ ۷] در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ کلسیم - ۴۵ مورد بررسی قرار گرفت، تصویربرداری از فرستنده های پوزیترون و گاما مانند فلوئور - ۱۸ و ایزوتوپ های استرانتیوم با اسکنرهای مجاور مفیدتر بود. [ ۸] [ ۹] استفاده از ( 99m Tc ) یا عوامل مشابه، در ابتدا در سال ۱۹۷۱ پیشنهاد شد. [ ۱۰] [ ۱۱]
شایعترین رادیوتراپی برای اسکنینگ استخوان 99m Tc با دی فسفونات متیلن ( MDP ) است. [ ۱۲] MDP جذب شده بر روی ماده معدنی هیدروکسی آپاتیت کریستالی استخوان. [ ۱۳] Mineralization در osteoblasts رخ می دهد، نشان دهنده سایت های رشد استخوان است، جایی که MDP ( و دیگر دیфоسفات ها ) "به بلورهای هیدروکسی آپاتیت نسبت به جریان خون محلی و فعالیت استئو بلاستیکی متصل می شوند و بنابراین نشانگر گردش گردش استخوان و پرفیوژن استخوان" است. [ ۱۴] [ ۱۵] فعال تر شدن گردش استخوان، مواد رادیواکتیو بیشتری دیده می شود. بعضی از تومورها، شکستگی ها و عفونت ها به عنوان مناطقی از افزایش جذب می شوند. [ ۱۶]
در روش معمول اسکن استخوان، به بیمار یک ماده رادیواکتیو تزریق می شود ( معمولاً به ورید در دست یا، گاهی اوقات پا ) مثلا ۷۴۰ بکرل از تکنسیوم 99m - MDP و سپس با یک دوربین گاما اسکن انجام می شود که میتواند به دو گونه باشد. نوع پلانار یا مسطح که تصاویر قدامی و خلفی میدهد و یا بصورت تابش تک فوتون توموگرافی کامپیوتری ( SPECT ) که در طی ان دوربین گاما 360 درجه بدور بدن چرخیده و تصاویر را بصورت سطح مقطعی یا سکشنال ( sectional ) ارایه میدهد. [ ۱۷] [ ۱۸] به منظور مشاهده ضایعات کوچک، تکنیک تصویربرداری SPECT ممکن است بر اسکن پلانار یا مسطح ترجیح داده شود. [ ۱۹] در یک پروتکل تک فاز ( تصویربرداری اسکلت به تنهایی ) ، که در ابتدا اسوتوبلاست ها را برجسته می کند، تصاویر معمولاً ۲ تا ۵ ساعت پس از تزریق به دست می آیند ( پس از چهار ساعت ۵۰ تا ۶۰٪ فعالیت به استخوان ها ثابت می شود ) . [ ۱۷] [ ۱۸] [ ۲۰] پروتکل دو یا سه فاز از اسکن های اضافی در نقاط مختلف بعد از تزریق برای دریافت اطلاعات تشخیصی اضافی استفاده می کند. یک پویا ( یعنی فریم های چندگانه ) بلافاصله بعد از تزریق، اطلاعات مربوط به پرفیوژن را ثبت می کند. [ ۲۰] [ ۲۱] فاز دوم "تصویر خون خون" پس از پرفیوژن ( اگر در یک تکنیک سه مرحله انجام شود ) می تواند به تشخیص بیماری های التهابی یا مشکلات خون کمک کند. [ ۲۲] یک دوز مؤثر در طول اسکن استخوان ۶٫۳ میلی ثانیه ( mSv ) است. [ ۲۳]