جرفه

لغت نامه دهخدا

( جرفة ) جرفة. [ ج َ ف َ ] ( ع مص ) بردن همه چیزی را. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || از بیخ برکندن چیزی را. || بسیار گرفتن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || کاویدن زمین را. || به بیل خاک و گل برکندن از زمین. || ( اِ ) داغی است که بر ران یا بدن ستور کنند. ج ، جِرف. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). داغی است از داغهای شتر. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). || پوست شتر که برکنده تاب دهند وبگذارند تا خشک گردد و به پشکل بز ماند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از ذیل اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). || پاره چرم بریده از ران یا بدن شتر که آن را آونگان گذارند بجهت نشان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). جُرفَة. ( متن اللغة ) ( از ذیل اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ارض جرفة؛ زمین مختلف. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
جرفة. [ ج ِ ف َ ] ( ع اِ ) کوه ریگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از متن اللغة ) ( از ذیل اقرب الموارد ). پشته مستطیل از ریگ. ( ناظم الاطباء ). || ریزه نان . ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از متن اللغة ) ( از ذیل اقرب الموارد ). ج ، جِرَف. ( متن اللغة ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ).
جرفة. [ ج َ ف َ ] ( ع اِ ) پوست پاره بریده که بر ران شتر آونگان باشد جهت نشان. ( آنندراج )( منتهی الارب ). جُرفَة. در تمام معانی. ( منتهی الارب )( ناظم الاطباء ) ( متن اللغة ). رجوع به این کلمه شود.
جرفة. [ج ِ رَ ف َ ] ( ع اِ ) ج ، جُرُف ، به معنی آبکند. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). رجوع به جرف شود.
جرفة. [ ج ُ ف َ ] ( اِخ ) آبی است به یمامه. ( منتهی الارب ). موضعی است به یمامه از آبهای عدی بن عبد مناةبن ادّ. ( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

همان جزفه بکسر جیم است بمعنی گله چارپایان .

پیشنهاد کاربران

بپرس