جرفادقانی. [ ج ُ دَ / دِ ] ( اِخ ) ناصح بن ظفربن سعد منشی مکنی به ابوالشرف صاحب ترجمه تاریخ عتبی معروف بتاریخ یمینی است وی از مشاهیر نویسندگان فارسی اواخر قرن ششم بشمار است. ملک الشعراء بهار در سبک شناسی آرد: جرفادقانی معاصر سلطان طغرل آخرین ملوک سلجوقی عراق بود. بعد از کشته شدن طغرل در سنه 590 هَ. ق. و اختلال حال عراق بسبب طغیان ممالیک سلجوقیه و آمدن سلطان تکش خوارزمشاه چند کرت به عراق و گرفتن و غارت همدان و بازگشتن وی در اواخر قرن ششم در حدود 592 هَ. ق. که جمال الدین الغ باربیگ آیبه دست اندر کار سلطنت عراق بود و با اتابک ازبک همدست و در نواحی بین عراق شوکتی بهم رسانیده ، منشی جرفادقانی را در خدمت وزیر ابوالقاسم علی بن حسن ، قربتی روی داد. به امر مشارالیه تاریخ عتبی معروف به یمینی را از عربی بپارسی ترجمه کرد، که هم بتاریخ یمینی نامیده میشود، و تاریخ ترجمه سنه 603 هَ. ق. است. این کتاب بطبع رسیده است و یکی از کتب بسیار فصیح و پرمایه زبان فارسی است که بسبک عصر خود تحریر یافته است و از حیث فصاحت و استحکام پایه و پرمایگی با اصل تازی برابری میکند. از حیث سبک تقلیدی از کلیله و دمنه و شیوه نصراﷲ منشی است با این تفاوت که گاه بگاه صنعت سجع در آن بکار رفته است. ( از سبک شناسی ج 2 ص 386 ). و رجوع به از سعدی تا جامی و جربادقانی شود.
فرهنگ فارسی
ابو شرف ناصح بن ظفر از نویسندگان اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم و مترجم (( ترجمه تاریخ یمینی ) ) است .
