جرعه خوار

لغت نامه دهخدا

جرعه خوار. [ ج ُ ع َ / ع ِ / خوا / خا ] ( نف مرکب ) جرعه خورنده. آنکه جرعه جرعه می نوشد :
قومی از کأس او مرا در خواب
جرعه خوار شراب دیدستند.
خاقانی.
جرعه خوار ساغر فکر منند از تشنگی
ریزه چین سفره راز منند از ناشتا.
خاقانی.
بر آن پیروزه تخت آن تاجداران
رها کردند می بر جرعه خواران.
نظامی.
مبادا کز آن شربت خوشگوار
نباشد چو من خاکیی جرعه خوار.
نظامی.
همه چون گیا جرعه خواران من
ز من سبزو تشنه بباران من.
نظامی.

فرهنگ فارسی

جرعه خورنده آنکه جرعه جرعه می نوشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس