جرج پرَت شولْتْس ( به انگلیسی: George Pratt Shultz ) ؛ ( زاده ۱۳ دسامبر ۱۹۲۰ در نیویورک – درگذشته ۶ فوریهٔ ۲۰۲۱ در استنفورد ) اقتصاددان، سیاستمدار، و بازرگان اهل ایالات متحده آمریکا بود. او در سمت هایی همچون وزیر کار، وزیر خزانه داری، وزیر امور خارجه، و رئیس اداره مدیریت و بودجه آمریکا کار کرد.
... [مشاهده متن کامل]
شولتس دکترای اقتصاد صنعتی خود را در ۱۹۴۹ از مؤسسه فناوری ماساچوست ( ام آی تی ) دریافت کرد.
جورج شولتز در جنگ جهانی دوم از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا خدمت کرد. پس از پایان جنگ، به همراه داشتن پست مدیریت در بخش خصوصی، به عنوان استاد در دانشگاه های شیکاگو، ام آی تی، و استنفورد تدریس می کرد و عضو پیوسته نهاد هوور در دانشگاه استنفورد بود.
جرج شولتس در حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا به چهار سمت رسید. جرج پی. شولتس از زمان مرگ ویلیام تداوس کولمان پیرترین عضو زنده کابینه ایالات متحده آمریکا محسوب می شد.
جرج شولتس از اعضای شورای اقتصادی کاخ سفید در دولت دوایت آیزنهاور بود و در دولت ریچارد نیکسون سمت های وزیر کار، وزیر دارایی، و ریاست اداره بودجه و مدیریت کاخ سفید را برعهده داشت.
جورج شولتز در جایگاه وزیر امور خارجه ریاست جمهوری رونالد ریگان، نقش مهمی در جهت دهی به سیاست خارجی آمریکا در سال های پایانی جنگ سرد و بهبود روابط با اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی داشت. از جمله تلاش های وی، امضای پیمان منع موشک های هسته ای میان برد در سال ۱۹۸۷ ( میلادی ) بود.
او از جمله مقام های ارشد دولت رونالد ریگان بود که در جریان ماجرای مک فارلین ( فروش مخفیانه سلاح به ایران ) نبود. با اینحال در سال ۱۹۸۷ ( میلادی ) برای پاسخ به پرسش های نمایندگان به کنگره احضار شد. او در کنگره اعلام کرد که مخالف فروش سلاح به ایران در برابر آزادی گروگان های غربی بوده و رئیس آژانس اطلاعات مرکزی ( سیا ) و مشاوران رونالد ریگان بارها به او دروغ گفته اند. جورج شولتز خواستار انزوای بیشتر ایران بود. در پی این رسوایی، شولتز، سه بار استعفا کرد. اما در نهایت تصمیم گرفت در دولت رونالد ریگان باقی بماند و به او در زمینه سیاست خارجی آمریکا کمک کند. این موضوع، باعث تضعیف رقیب شولتس، کاسپار واینبرگر شد سیاست آمریکا در برابر شوروی، از موارد اختلاف آنها بود.
... [مشاهده متن کامل]
شولتس دکترای اقتصاد صنعتی خود را در ۱۹۴۹ از مؤسسه فناوری ماساچوست ( ام آی تی ) دریافت کرد.
جورج شولتز در جنگ جهانی دوم از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا خدمت کرد. پس از پایان جنگ، به همراه داشتن پست مدیریت در بخش خصوصی، به عنوان استاد در دانشگاه های شیکاگو، ام آی تی، و استنفورد تدریس می کرد و عضو پیوسته نهاد هوور در دانشگاه استنفورد بود.
جرج شولتس در حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا به چهار سمت رسید. جرج پی. شولتس از زمان مرگ ویلیام تداوس کولمان پیرترین عضو زنده کابینه ایالات متحده آمریکا محسوب می شد.
جرج شولتس از اعضای شورای اقتصادی کاخ سفید در دولت دوایت آیزنهاور بود و در دولت ریچارد نیکسون سمت های وزیر کار، وزیر دارایی، و ریاست اداره بودجه و مدیریت کاخ سفید را برعهده داشت.
جورج شولتز در جایگاه وزیر امور خارجه ریاست جمهوری رونالد ریگان، نقش مهمی در جهت دهی به سیاست خارجی آمریکا در سال های پایانی جنگ سرد و بهبود روابط با اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی داشت. از جمله تلاش های وی، امضای پیمان منع موشک های هسته ای میان برد در سال ۱۹۸۷ ( میلادی ) بود.
او از جمله مقام های ارشد دولت رونالد ریگان بود که در جریان ماجرای مک فارلین ( فروش مخفیانه سلاح به ایران ) نبود. با اینحال در سال ۱۹۸۷ ( میلادی ) برای پاسخ به پرسش های نمایندگان به کنگره احضار شد. او در کنگره اعلام کرد که مخالف فروش سلاح به ایران در برابر آزادی گروگان های غربی بوده و رئیس آژانس اطلاعات مرکزی ( سیا ) و مشاوران رونالد ریگان بارها به او دروغ گفته اند. جورج شولتز خواستار انزوای بیشتر ایران بود. در پی این رسوایی، شولتز، سه بار استعفا کرد. اما در نهایت تصمیم گرفت در دولت رونالد ریگان باقی بماند و به او در زمینه سیاست خارجی آمریکا کمک کند. این موضوع، باعث تضعیف رقیب شولتس، کاسپار واینبرگر شد سیاست آمریکا در برابر شوروی، از موارد اختلاف آنها بود.
