جِربیل هندی ( نام علمی: Tatera indica ) نام یک گونه از زیرخانواده جربیل است.
جربیل هندی یکی از جوندگان کوچک جثه ی ایران است که بیش تر در مناطق بیابانی و خشک زندگی می کند. این جونده ی کوچک هم از مواد گیاهی و هم از جانوران تغذیه می کند و عمق لانه ی خود را با توجه به فصل، تغییر می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
طول بدن جربیل هندی ۱۳۵ تا ۱۹۰ میلی متر، دمش یک و نیم برابر طول بدن و وزنش ۱۰۰ تا ۲۲۵ گرم است.
بدن جربیل هندی با خزهای کلفت پوشیده شده است. دم جربیل هندی بلند و پوشیده شده از موهای نازک است، اما یک دسته موی سیاه رنگ در انتهای دمش دارد. کف پایش بدون موست و رنگ دانه دارد. گوش های این پستاندار بدون مو و کشیده و بدنش به رنگ قرمز آجری تا حنایی است.
جربیل هندی در هندوستان، سریلانکا، پاکستان، سوریه، افغانستان و نپال پراکنده است. در ایران، در خراسان، سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمان، فارس، اصفهان و خوزستان زندگی می کند.
جربیل ها جایی زندگی می کنند که بتوانند در خاک آن، تونل های زیرزمینی حفر کنند؛ زمین های شنی، علف زارها، زمین های کشاورزی و مناطق خشک. اما در مناطق به شدت خشک یا مناطقی با دما و بارش سالانه ی کم دیده نمی شوند.
جربیل هندی شب گرد است و معمولاً از لانه ی زیرزمینی خود زیاد دور نمی شود. جربیل های هندی زندگی گروهی منسجمی ندارند و هر جربیل هندی به تنهایی در یک لانه زندگی می کند، مگر آنکه فرزندانی داشته باشد و در حال مراقبت از آن ها باشد. این حیوان از تونل های زیرزمینی برای استراحت، ذخیره ی مواد غذایی و خواب استفاده می کند. عمق این لانه ها به نوع و بافت خاک و فصل بستگی دارد. شکل ظاهری لانه ی جربیل هندی ساده و به شکل Y است. یعنی در بالا دو در ورودی روی سطح زمین دارد و بعد یک راهرو در عمق زمین حفر می شود. این حیوان عمق لانه ی خود را با توجه به فصل تغییر می دهد. در زمستان ها، در عمق حدود ۳۵ سانتی متری زمین زندگی می کند و در فصل تابستان، عمق آن را ۴۵ تا ۵۰ سانتی متر افزایش می دهد تا از سطح زمین دورتر باشد و خود را از گرمای سطح زمین حفظ کند.
جربیل هندی از گیاهان علفی، برگ، دانه ها و ریشه های گیاهان، لارو و خود حشره ها و جوجه ی پرندگانی که روی خاک آشیانه دارند، تغذیه می کند.
جربیل های هندی در سراسر سال، به خصوص در ماه های بهمن، تیر، مرداد و آبان بچه می زایند. دوره ی بارداری جربیل هندی ماده ۲۱ تا ۳۰ روز است و در هر بار زایمان می تواند ۱ تا ۱۰ فرزند به دنیا بیاورد. اما به طور معمول تعداد فرزندانش ۵ تا ۶ عدد است.
جربیل هندی یکی از جوندگان کوچک جثه ی ایران است که بیش تر در مناطق بیابانی و خشک زندگی می کند. این جونده ی کوچک هم از مواد گیاهی و هم از جانوران تغذیه می کند و عمق لانه ی خود را با توجه به فصل، تغییر می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
طول بدن جربیل هندی ۱۳۵ تا ۱۹۰ میلی متر، دمش یک و نیم برابر طول بدن و وزنش ۱۰۰ تا ۲۲۵ گرم است.
بدن جربیل هندی با خزهای کلفت پوشیده شده است. دم جربیل هندی بلند و پوشیده شده از موهای نازک است، اما یک دسته موی سیاه رنگ در انتهای دمش دارد. کف پایش بدون موست و رنگ دانه دارد. گوش های این پستاندار بدون مو و کشیده و بدنش به رنگ قرمز آجری تا حنایی است.
جربیل هندی در هندوستان، سریلانکا، پاکستان، سوریه، افغانستان و نپال پراکنده است. در ایران، در خراسان، سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمان، فارس، اصفهان و خوزستان زندگی می کند.
جربیل ها جایی زندگی می کنند که بتوانند در خاک آن، تونل های زیرزمینی حفر کنند؛ زمین های شنی، علف زارها، زمین های کشاورزی و مناطق خشک. اما در مناطق به شدت خشک یا مناطقی با دما و بارش سالانه ی کم دیده نمی شوند.
جربیل هندی شب گرد است و معمولاً از لانه ی زیرزمینی خود زیاد دور نمی شود. جربیل های هندی زندگی گروهی منسجمی ندارند و هر جربیل هندی به تنهایی در یک لانه زندگی می کند، مگر آنکه فرزندانی داشته باشد و در حال مراقبت از آن ها باشد. این حیوان از تونل های زیرزمینی برای استراحت، ذخیره ی مواد غذایی و خواب استفاده می کند. عمق این لانه ها به نوع و بافت خاک و فصل بستگی دارد. شکل ظاهری لانه ی جربیل هندی ساده و به شکل Y است. یعنی در بالا دو در ورودی روی سطح زمین دارد و بعد یک راهرو در عمق زمین حفر می شود. این حیوان عمق لانه ی خود را با توجه به فصل تغییر می دهد. در زمستان ها، در عمق حدود ۳۵ سانتی متری زمین زندگی می کند و در فصل تابستان، عمق آن را ۴۵ تا ۵۰ سانتی متر افزایش می دهد تا از سطح زمین دورتر باشد و خود را از گرمای سطح زمین حفظ کند.
جربیل هندی از گیاهان علفی، برگ، دانه ها و ریشه های گیاهان، لارو و خود حشره ها و جوجه ی پرندگانی که روی خاک آشیانه دارند، تغذیه می کند.
جربیل های هندی در سراسر سال، به خصوص در ماه های بهمن، تیر، مرداد و آبان بچه می زایند. دوره ی بارداری جربیل هندی ماده ۲۱ تا ۳۰ روز است و در هر بار زایمان می تواند ۱ تا ۱۰ فرزند به دنیا بیاورد. اما به طور معمول تعداد فرزندانش ۵ تا ۶ عدد است.
