جراحی مغز و اعصاب ( به انگلیسی: Neurosurgery ) یا ( به انگلیسی: neurological surgery ) یک رشتهٔ تخصصی و فوق تخصصی پزشکی است در رابطه با پیشگیری، تشخیص، درمان و توانبخشی اختلالاتی که بر هر بخش از دستگاه عصبی شامل مغز، نخاع، اعصاب پیرامونی و دستگاه عروق مغزی خارج از جمجمه تأثیرگذار است. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
در کشورهای مختلف، ملزومات برای تمرین قانونی جراحی مغز و اعصاب، برای هر فردی متفاوت بوده و همچنین روش های آموزش دیدن و فراگیری این علم نیز فرق میکند. در بیشتر کشورها، جراحان مغز و اعصاب، به حداقل هفت سال آموزش دیدن پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه علوم پزشکی نیاز دارند. [ ۴]
در این کشور به طور کلی یک جراح مغز و اعصاب باید هفت سال در دانشگاه علوم پزشکی، پزشکی عمومی و پنج تا شش سال دستیاری ویژه را پشت سر بگذارد. [ ۵] بیشتر دوره های دستیاری بخش های علوم پایه و پژوهش های بالینی دارند. جراحان مغز و اعصاب ممکن است دوره های آموزشی بیشتری را پس از دورهٔ دستیاری یا در برخی موارد به عنوان یک دستیار ارشد با کمک هزینهٔ آموزشی پیگیری کنند. این دوره های آموزشی عبارتند از: جراحی مغز و اعصاب کودکان، مراقبت آسیب/اعصاب بحرانی، جراحی کارکردی و استریوتاکتیکی، عصب - سرطان شناسی وابسته به جراحی، پرتوجراحی، جراحی رشته های عصبی ( نوروواسکولار ) ، عصب پرتوشناسی مداخله ای، عصب پیرامونی، جراحی ستون فقرات و جراحی قاعدهٔ جمجمه. جراحان مغز و اعصاب همچنین می توانند دوره های آموزشی آسیب شناسی عصبی ( نوروپاتولوژی ) و عصب - چشم پزشکی ( نورو - اوفتالمولوژی ) را با کمک هزینه های آموزشی بگذرانند. برای جراح شدن باید علاقه شخص بسیار زیاد باشد و توان طی کردن دوره های طاقت فرسا را داشته باشد. [ ۶]
در بریتانیا دانش آموزان باید ورودی به دانشگاه علوم پزشکی را به دست بیاورند. دریافت مدرک تحصیلی ام بی بی اس ( کارشناسی پزشکی، کارشناسی جراحی ) بسته به مسیر آموزشی دانشجو چهار تا شش سال به درازا می انجامد. سپس تازه پزشکان باید به مدت دو سال دوره آموزشی بنیادین را پشت سر بگذارند. این دوره یک دورهٔ پولی است که در یک بیمارستان طیف گسترده ای از تخصص های پزشکی از جمله جراحی را در بر می گیرد. سپس پزشکان تازه وارد برای ورود به یک دورهٔ عصب شناسی درخواست می کنند. برخلاف سایر رشته های جراحی، این رشته دورهٔ آموزشی مستقل خود را دارد که حدود هشت سال به طول می انجامد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر کشورهای مختلف، ملزومات برای تمرین قانونی جراحی مغز و اعصاب، برای هر فردی متفاوت بوده و همچنین روش های آموزش دیدن و فراگیری این علم نیز فرق میکند. در بیشتر کشورها، جراحان مغز و اعصاب، به حداقل هفت سال آموزش دیدن پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه علوم پزشکی نیاز دارند. [ ۴]
در این کشور به طور کلی یک جراح مغز و اعصاب باید هفت سال در دانشگاه علوم پزشکی، پزشکی عمومی و پنج تا شش سال دستیاری ویژه را پشت سر بگذارد. [ ۵] بیشتر دوره های دستیاری بخش های علوم پایه و پژوهش های بالینی دارند. جراحان مغز و اعصاب ممکن است دوره های آموزشی بیشتری را پس از دورهٔ دستیاری یا در برخی موارد به عنوان یک دستیار ارشد با کمک هزینهٔ آموزشی پیگیری کنند. این دوره های آموزشی عبارتند از: جراحی مغز و اعصاب کودکان، مراقبت آسیب/اعصاب بحرانی، جراحی کارکردی و استریوتاکتیکی، عصب - سرطان شناسی وابسته به جراحی، پرتوجراحی، جراحی رشته های عصبی ( نوروواسکولار ) ، عصب پرتوشناسی مداخله ای، عصب پیرامونی، جراحی ستون فقرات و جراحی قاعدهٔ جمجمه. جراحان مغز و اعصاب همچنین می توانند دوره های آموزشی آسیب شناسی عصبی ( نوروپاتولوژی ) و عصب - چشم پزشکی ( نورو - اوفتالمولوژی ) را با کمک هزینه های آموزشی بگذرانند. برای جراح شدن باید علاقه شخص بسیار زیاد باشد و توان طی کردن دوره های طاقت فرسا را داشته باشد. [ ۶]
در بریتانیا دانش آموزان باید ورودی به دانشگاه علوم پزشکی را به دست بیاورند. دریافت مدرک تحصیلی ام بی بی اس ( کارشناسی پزشکی، کارشناسی جراحی ) بسته به مسیر آموزشی دانشجو چهار تا شش سال به درازا می انجامد. سپس تازه پزشکان باید به مدت دو سال دوره آموزشی بنیادین را پشت سر بگذارند. این دوره یک دورهٔ پولی است که در یک بیمارستان طیف گسترده ای از تخصص های پزشکی از جمله جراحی را در بر می گیرد. سپس پزشکان تازه وارد برای ورود به یک دورهٔ عصب شناسی درخواست می کنند. برخلاف سایر رشته های جراحی، این رشته دورهٔ آموزشی مستقل خود را دارد که حدود هشت سال به طول می انجامد. [ ۷]
wiki: جراحی مغز و اعصاب