جراحی از راه دور

جراحی از راه دور ( همچنین به عنوان تله سرجری نیز شناخته می شود ) توانایی پزشک برای انجام عمل جراحی بر روی یک بیمار است که حتی اگر از نظر فیزیکی در یک مکان قرار نداشته باشد. این نوعی حضور از راه دور است. یک سیستم جراحی ربات به طور کلی از یک یا چند بازو ( که توسط جراح کنترل می شود ) ، یک کنترل کننده اصلی ( کنسول ) ، و یک سیستم حسی که به کاربر بازخورد می دهد، تشکیل شده است. [ ۱] [ ۲] جراحی از راه دور عناصر رباتیک، ارتباطات راه دور مانند اتصالات داده با سرعت بالا و عناصر سیستم های اطلاعات مدیریت را ترکیب می کند. در حالی که زمینه جراحی رباتیک نسبتاً به خوبی تثبیت شده است، اکثر این ربات ها توسط جراحان در محل جراحی کنترل می شوند. جراحی از راه دور یک کار از راه دور برای جراحان است که در آن فاصله فیزیکی بین جراح و بیمار زیاد مرتبط نیست. این قول داده می شود که اجازه دهد تخصص جراحان متخصص در دسترس همهٔ بیماران در سراسر جهان باشد، بدون اینکه نیازی به سفر بیماران به خارج از بیمارستان محل خود باشد.
سیستم های ربات جراحی از اولین سیستم عمل جراحی از راه دور - ZEUS - تا سیستم جراحی داوینچی، که در حال حاضر تنها سیستم روباتیک جراحی موجود تجاری است، توسعه یافته اند. در اسرائیل یک شرکت توسط پروفسور موشه شوهام از دانشکده مهندسی مکانیک در Technion تأسیس شد. این ربات ها که عمدتاً برای جراحی «در محل» استفاده می شوند، با دقت بهتر و تهاجم کمتری به بیماران، از نظر بصری به جراح کمک می کنند. [ ۱] [ ۲] سیستم جراحی داوینچی همچنین برای تشکیل یک سیستم داوینچی دوگانه ترکیب شده است که به دو جراح اجازه می دهد تا همزمان روی یک بیمار با هم کار کنند. این سیستم به جراحان توانایی کنترل بازوهای مختلف، تغییر فرمان بازوها در هر نقطه و برقراری ارتباط از طریق هدست در طول عمل را می دهد. [ ۳]
اولین عمل جراحی از راه دور واقعی و کامل در ۷ سپتامبر ۲۰۰۱ در سراسر اقیانوس اطلس انجام شد، توسط یک جراح فرانسوی ( دکتر ژاک مارسکو ) در شهر نیویورک که کوله سیستکتومی را بر روی یک بیمار زن ۶۸ ساله انجام شد. ۶۲۳۰ کیلومتر دورتر در استراسبورگ فرانسه نام آن عملیات لیندبرگ بود. [ ۴] پس از پرواز پیشگامانه چارلز لیندبرگ از نیویورک به پاریس. فرانس تلکام خطوط اضافی فیبر نوری خودپرداز را برای به حداقل رساندن تأخیر و بهینه سازی اتصال ارائه کرد و Computer Motion یک سیستم رباتیک زئوس اصلاح شده را ارائه کرد. پس از ارزیابی بالینی محلول کامل در جولای ۲۰۰۱، عملیات انسانی در ۹/۷/۲۰۰۱ با موفقیت به پایان رسید. [ ۵]