جرأت اندیشیدن داشته باش! ( به لاتین: Sapere aude ) عبارتی است که در اصل توسط هوراس به کار رفته بود و با تأکید ایمانوئل کانت در مقالهٔ مشهور روشن گری چیست؟، به شعار جنبش روشنگری بدل شد.
اصل این سخن از هوراس، شاعر و ادیب رومی است که در رسائل ( صفحات ۱، ۲ و ۴۰ ) به کار رفت. این سخن، شعار جمعیت دوستداران حقیقت قرار گرفت که در سال ۱۷۳۶ با هدف گسترش فلسفهٔ لایبنیتس — ولف بنیاد گذاشته شده بود. [ ۱]
کانت در ابتدای مقالهٔ «در پاسخ به پرسش: روشن گری چیست؟»، این جمله را شعار روشن گری می نامد:[ ۲] [ ۳]
روشنگری خروج انسان از صغارتی است که خود بر خویش تحمیل کرده است. صغارت، ناتوانی در به کاربردن فهمِ خود بدون راهنمایی دیگری است. این صغارت، خودْ تحمیلی است اگر علت آن نه در سفیه بودن بلکه در فقدانِ عزم و شهامت در به کارگیری فهم خود بدون راهنمایی دیگری باشد. شعار روشنگری این است: Sapere aude «در به کارگیری فهم خود شهامت داشته باش»
دکتر ابراهیمی دینانی در کتاب فراز و فرود فکر فلسفی دربارهٔ ترس از اندیشیدن می نویسد:
کسانی که در اندیشیدن، خطر می بینند، باید توجه داشته باشند که اگر در اندیشیدن احتمال خطر وجود دارد در «نیندیشیدن» خطر سقوط در ورطه حماقت و نادانی، قطعی و تردید ناپذیر است. ضرب المثلی وجود دارد که می گوید: «دست بکش و بیندیش» حل مسئله ترس از اندیشیدن یکی از مقدمات فهم فلسفی و عمیق است.
تاریخ ما را هر لحظه با مسئله تازه ای روبه رو می سازد و برای روبه رو شدن با مسئله جدید، باید از نو اندیشید؛ زیرا بدون اندیشه یا مسئله جدید پیش نمی آید و تاریخ متوقف می ماند یا اینکه انسان در برابر آن چه آن را نمی شناسد، هویت خویش را از دست می دهد. انسان وقتی در نقش یک اندیشمند ظاهر می شود، غیر از آن فردی است که نمی اندیشد و تنها از محیط خود اثر می پذیرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصل این سخن از هوراس، شاعر و ادیب رومی است که در رسائل ( صفحات ۱، ۲ و ۴۰ ) به کار رفت. این سخن، شعار جمعیت دوستداران حقیقت قرار گرفت که در سال ۱۷۳۶ با هدف گسترش فلسفهٔ لایبنیتس — ولف بنیاد گذاشته شده بود. [ ۱]
کانت در ابتدای مقالهٔ «در پاسخ به پرسش: روشن گری چیست؟»، این جمله را شعار روشن گری می نامد:[ ۲] [ ۳]
روشنگری خروج انسان از صغارتی است که خود بر خویش تحمیل کرده است. صغارت، ناتوانی در به کاربردن فهمِ خود بدون راهنمایی دیگری است. این صغارت، خودْ تحمیلی است اگر علت آن نه در سفیه بودن بلکه در فقدانِ عزم و شهامت در به کارگیری فهم خود بدون راهنمایی دیگری باشد. شعار روشنگری این است: Sapere aude «در به کارگیری فهم خود شهامت داشته باش»
دکتر ابراهیمی دینانی در کتاب فراز و فرود فکر فلسفی دربارهٔ ترس از اندیشیدن می نویسد:
کسانی که در اندیشیدن، خطر می بینند، باید توجه داشته باشند که اگر در اندیشیدن احتمال خطر وجود دارد در «نیندیشیدن» خطر سقوط در ورطه حماقت و نادانی، قطعی و تردید ناپذیر است. ضرب المثلی وجود دارد که می گوید: «دست بکش و بیندیش» حل مسئله ترس از اندیشیدن یکی از مقدمات فهم فلسفی و عمیق است.
تاریخ ما را هر لحظه با مسئله تازه ای روبه رو می سازد و برای روبه رو شدن با مسئله جدید، باید از نو اندیشید؛ زیرا بدون اندیشه یا مسئله جدید پیش نمی آید و تاریخ متوقف می ماند یا اینکه انسان در برابر آن چه آن را نمی شناسد، هویت خویش را از دست می دهد. انسان وقتی در نقش یک اندیشمند ظاهر می شود، غیر از آن فردی است که نمی اندیشد و تنها از محیط خود اثر می پذیرد.
wiki: جرئت اندیشیدن داشته باش