جذن

لغت نامه دهخدا

جذن. [ ج ِ ] ( ع اِ ) بیخ و تنه درخت بی شاخ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بیخ. اصل. ( از قطر المحیط ). یقال : جذنه قوی ؛ اَی اصله. ( قطر المحیط ).

پیشنهاد کاربران

بپرس