جذب سطحی ( با اصطلاح «جذب» اشتباه نشود ) تجمع و چسبندگی مولکول ها، اتم ها، یون ها یا ذره های بزرگتر در سطح بدون اینکه نفوذی به سطح رخ دهد، هست. جذب سطحی زیست مولکول های بزرگتر، از جمله پروتئین ارتباط بالایی با ویژگی های فیزیولوژیک شان دارد و به همین ترتیب آنها با مکانیزم های مختلف شان و نه با آنالوگ های مولکولی یا اتمی شان، جذب می شوند.
برخی از عوامل اصلی تاثیرگذار در جذب سطحی پروتئین عبارتنداز: انرژی سطحی، نیروهای بین مولکولی، تعامل های آب گریزی، یونی یا الکترواستاتیکی. با دانستن اینکه چگونه این عوامل بر جذب پروتئین تاثیر می گذارد، می توان با ماشین کاری، آلیاژسازی و سایر تکنیک های مهندسی دستکاری شوند تا بهترین عملکرد را در کاربردهای پزشکی و فیزیولوژیکی انتخاب کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرخی از عوامل اصلی تاثیرگذار در جذب سطحی پروتئین عبارتنداز: انرژی سطحی، نیروهای بین مولکولی، تعامل های آب گریزی، یونی یا الکترواستاتیکی. با دانستن اینکه چگونه این عوامل بر جذب پروتئین تاثیر می گذارد، می توان با ماشین کاری، آلیاژسازی و سایر تکنیک های مهندسی دستکاری شوند تا بهترین عملکرد را در کاربردهای پزشکی و فیزیولوژیکی انتخاب کنند.
wiki: جذب سطحی پروتئین