جدیل

لغت نامه دهخدا

جدیل. [ ج َ ] ( ع اِ ) مهار تافته از پوست و رسن چرمین. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ). مهاری که از چرم بافند. ( آنندراج ). || رسن چرمین یا از مو در گردن شتر. ( منتهی الارب ). رسنی که از چرم و مو در گردن شتر کنند. ( آنندراج ). رسن که در گردن اشتر کنند. ( مهذب الاسماء ). || حمیل. ( منتهی الارب ). حمایل که در گردن اندازند. ( آنندراج ). و شاح. ( از اقرب الموارد ) :
کان دِمقسا أو فروع غمامة
علی متنها، حیث استقّر جدیلُها.
عبداﷲبن عجلان هندی ( از اقرب الموارد ).
ج ، جُدُل. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ).

جدیل. [ ج َ ] ( اِخ ) نام فحل نعمان بن منذر است. ( منتهی الارب ). شتر گشنی است از برای نعمان بن منذر. ( از شرح قاموس ). جدیل و شدقم ، دو فحل است از شتر مر نعمان بن منذر را که به آنها مثل زنند. ( از اقرب الموارد ).

جدیل. [ ج َ ] ( اِخ ) نام محلی است معروف . ( از مهذب الاسماء، نسخه خطی مؤلف ).

فرهنگ فارسی

نام محلی است معروف

پیشنهاد کاربران

بپرس