جدره
لغت نامه دهخدا
جدرة. [ ج ُ دَ رَ ] ( ع اِ ) یکی جُدَر. ( منتهی الارب ). رجوع به جُدَر شود.
جدرة. [ ج َ دَ رَ ] ( اِخ ) قبیله ای است از بنی ازد: سموا به لانهم بنو اجدارالکعبة و حجرها. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). حیی است از ازد و آنان بنوعامربن عمروبن خثعمة می باشند. و آنکه گفته است : فرزند عمروبن خزیمه اند خطاکرده چنانکه سهیلی به اثبات رسانده است. و من [ مؤلف تاج العروس ] گویم این خثعمةبن بکربن یشکربن قصی بن صعب بن دهمان بن نصربن زهران ازدی است و بدان جهت که جدار یا حطیم کعبه مشرفه را بنا کردند به این نام موسوم شدند. و علمای انساب گویند یکبار سیل به کعبه آمد و بنیان آن را درهم ریخت ، قریش ترسیدند که بار دیگر سیل بیاید و آن را که اساس دین وشرافت آنهاست از میان ببرد پس همین «عامر» دیوارهایی سیل بند بنا کرد که آنها را جادر نامیدند. شیخ ما گوید: شاید کلمه «جدره » را جمع جادر قرار داده اند چنانکه در «کتبه و کاتب » است. و بعقیده من [ مؤلف تاج العروس ] ممکن است به اعتبار «جدیر» یعنی مکانی که این جدار به آن احاطه شده است به این نام موسوم شده چنانکه در «ثقیف و ثقفی » گویند. ( از تاج العروس ).
جدرة. [ ] ( اِخ ) نام موضعی است در غربی جبل که دارای معادنی است. رجوع به الجماهر ص 271 شود.
جدرة. [ ج ُ رَ ] ( اِخ ) ابن سبدة عتقی. صحابی است که در فتح مصر حضور داشته است. ( از تاج العروس ) ( منتهی الارب ). ابن ماکولا آن را چنین [ با دال مهمله ] ضبط کرده است. ( از تاج العروس ). و در حسن المحاضره چنین آمده : جدرةبن سبدة ثقفی بگفته ابن ؟ او را صحبتی است و شاهد فتح مصر نیز بوده است. ( حسن المحاضرة فی اخبار مصر و القاهرة ص 68 ).
جدرة. [ ج َ دَ رَ ] ( اِخ ) مادر قصی بن کلاب. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ). و نام وی فاطمة بنت عوف بن سعدبن سیل بن الجدره است و آنان هم سوگندان بنوالدیل هستند. ( تاج العروس از ابن الاثیر ). و آنان خلفای بنوالدیل بن بکربن عبدمناةبن کنانه اند. ( از لباب الانساب ).
جدره. [ ج ِ رَ ] ( ع اِ ) یکی از جدر که به معنی گیاهی است. ( از منتهی الارب ) ( قطر المحیط ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید